1. Za dopuszczenie do powstania nierzetelności w dokumentacji podatkowej odpowiada sama spółka cywilna jako podatnik tego podatku i z tego względu może być na nią nałożone dodatkowe zobowiązanie podatkowe określone w art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Za zachowanie to bezpośrednio nie odpowiadają wspólnicy
Strona sama pozbawiła się prawa do obrony poprzez niezastosowanie się do wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Takie działanie strony eliminuje możliwość zastosowania art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Naczelny Sąd Administracyjny podzielił pogląd wyrażony w zaskarżonym wyroku przyjmujący, że członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie wywiązali się z obowiązku złożenia we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości tej spółki. Wniosek taki został złożony z uchybieniem terminu z art. 5 par. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe
Począwszy od 1 stycznia 2004 r. spółka jawna przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zachowuje dotychczasowy numer REGON.
Członkowie zarządu, którzy nie pełnią już tej funkcji, nie są stronami postępowania dotyczącego zobowiązań podatkowych spółki. Jeśli więc ta upadła, decyzja wymiarowa trafia tylko do syndyka.
Taka organizacja osoby prawnej, która w czasie choroby /i ewentualnie urlopu wypoczynku/ jej prezesa uniemożliwia "prowadzenie bieżących spraw spółki" nie jest okolicznością obiektywnie, bez "swojej winy" usprawiedliwiającą uchybienie terminowi ustawowemu.
Od wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ określenie "spółka osobowa" nabrało określonego doktrynalnego znaczenia. Zgodnie bowiem z definicją przyjętą w art. 4 par. 1 pkt 1 Ksh przez spółkę nie mającą osobowości prawnej należy rozumieć każdą spółkę osobową w rozumieniu tej ustawy, a także spółkę
1. Art. 14 par. 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ nie przesądza o pieniężnym charakterze konwersji wierzytelności na udziały, lecz o wyeliminowaniu praktyki wnoszenia tzw. ukrytych aportów, polegającej na samowolnej zmianie sposobu pokrycia, gdzie zamiast wkładu pieniężnego, do czego się zobowiązał wspólnik /"należnej zapłaty na poczet udziałów
1. Treść art. 203 rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ nie stoi na przeszkodzie do przyjęcia, że umowa o pracę zawarta w zasadzie przez jedynego udziałowca spółki z o.o. z tą spółką, reprezentowaną przez pełnomocnika ustanowionego przez tegoż udziałowca, była umową "z samym sobą", a tym samym umową nieważną na podstawie art
1. Spółka cywilna nie może być uznana za podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, a wspólników łączy wspólne źródło dochodów z majątku wspólnego /art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./. 2. Wspólność łączna w odniesieniu do wspólników spółki cywilnej charakteryzuje się przede wszystkim tym, że wspólnik nie może rozporządzać
Umowa zamiany obligacji Skarbu Państwa na udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie powoduje obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Inspektor kontroli skarbowej posiadał prawne umocowanie do kontroli prawidłowości zadeklarowanych przez skarżącą Spółkę podstaw wpłat z zysku i do wydania decyzji przewidzianej w przepisie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej. Wydanie w wymienionym trybie decyzji przez inspektora kontroli skarbowej nie może powodować korekty bilansu Spółki oraz zatwierdzonego przez uprawnione organy Spółki
Brak jest podstaw do uznania, iż nie jest prawnie skuteczna uchwała zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ustanawiająca pełnomocników do czynności prawnych między spółką a członkami jej zarządu, w tym do zawarcia umów o pracę, podjęta w okresie pomiędzy zawiązaniem spółki a nabyciem przez nią osobowości prawnej na skutek wpisu do rejestru sądowego.
1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku
1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku
Jeśli umowa o pracę zawarta z dyrektorem spółki została podpisana przez niewłaściwe osoby, to jest niezgodna z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./, to zaś oznacza, że wydatki ponoszone na wynagrodzenie i ubezpieczenie dyrektora nie mogą być przez spółkę uznane za koszty uzyskania przychodu.
Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego zatrzymanie dywidendy w jednoosobowej spółce z o.o. na podstawie uchwały podjętej przez jedynego wspólnika bez upoważnienia w akcie założycielskim spółki stanowi nieodpłatne świadczenie na rzecz spółki. Z kolei zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, umowa o pracę zawarta między
Na podstawie art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 grudnia 2000 r., spółka akcyjna /osoba prawna/, będąca odrębnym od swego oddziału podatnikiem podatku od towarów i usług, nie nabywa, po wykreśleniu tego oddziału na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz
Stroną postępowania prowadzonego na podstawie art. 149 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /t.j. Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447 ze zm./, a więc podmiotem mającym interes prawny w ubieganiu się o zgodę, jest ten kto zamierza nabyć akcje spółki, nie zaś sama spółka. Nie ma ona bowiem interesu publicznoprawnego, o jakim mowa w art. 28 Kpa w uczestniczeniu
Zgromadzenie wspólników może ustalać wynagrodzenie członków zarządu spółki. Natomiast członek zarządu nie może dokonywać czynności prawnych "z samym sobą", a skutkiem naruszenia tej reguły jest nieważność dokonywanej czynności prawnej. Ponieważ jedynie ważna czynność prawna w rozumieniu art. 58 Kc może stanowić podstawę prawną uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu i zaksięgowania w tym charakterze
W sytuacji gdy umowa Spółki nie przewidywała możliwości wniesienia dopłat, kwota pieniężna wpłacona przez jedynego udziałowca spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie mogła być traktowana jako dopłata.
Przez osobę prawną powstałą w wyniku połączenia się osób prawnych, o której mowa w art. 93 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r./, wstępującą we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki łączących się osób prawnych, należy rozumieć także osobę prawną, która
Za zobowiązania podatkowe rozwiązanej spółki cywilnej powstałe z tytułu zaniżenia wartości importowanego towaru odpowiadają te osoby, które były wspólnikami w dacie odprawy celnej towaru /art. 115 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
1. Jeżeli spółka z ograniczoną odpowiedzialnością poniosła wydatki związane z dokonywaniem świadczeń na rzecz udziałowca niebędącego jego pracownikiem, to dopiero stwierdzenie, że świadczenia te miały charakter jednostronny, upoważnia do niezaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U
