Wyrok WSA w Kielcach z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Ke 427/18
1. Osoba fizyczna świadcząca usługi w zakresie pośrednictwa pracy w sposób, który nie wymaga podjęcia działań w celu zorganizowania odrębnej struktury osobowo-majątkowej, nie może być uznana za jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 6 ust. 4 u.p.z.i.r.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 stycznia 2009 r. Konsekwencją tego jest brak możliwości uznania jej za agencję zatrudnienia, którą przepis ten
Organy administracji publicznej powinny dokonywać wykładni przepisów art. 33 ust. 4 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, mając na uwadze nie tylko ich literalne brzmienie, ale również wykładnię celowościową i funkcjonalną oraz zasadę proporcjonalności wynikającą z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
Przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy po jej nowelizacji z 2010 r. stanowi, że status bezrobotnego można nabyć również w okresie, w którym zgłoszono zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej. Ponieważ w art. 75 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy została wyłączona możliwość uzyskania zasiłku dla bezrobotnych w okresie zawieszenia wykonywania działalności