Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 sierpnia 2018 r., sygn. III SA/Kr 233/18

Bezrobocie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Maria Zawadzka (spr.) WSA Janusz Bociąga Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Wojewody z dnia 29 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz radcy prawnego B. F. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 stycznia 2018 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 71 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2017.1065), zwanej dalej "ustawą", działając w trybie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U.2017.1257), Wojewoda utrzymał w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta, przez starszego inspektora powiatowego w Grodzkim Urzędzie Pracy , z dnia [...] 2017 r., nr [...], znak: [...] orzekającą o odmowie przyznania K. B. (zwaną dalej "skarżącą") od dnia 7 grudnia 2017 r. prawa do zasiłku dla bezrobotnych z Funduszu Pracy.

Powyższą decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym:

K. B. została uznana z dniem 7 grudnia 2017 r., za osobę bezrobotną, na mocy decyzji wydanej w dniu [...] 2017 r., przez starszego Inspektora Powiatowego w Grodzkim Urzędzie Pracy, z upoważnienia Prezydenta Miasta, nr decyzji [...], znak: [...].

Następnie decyzją z dnia [...] 2017 r., organ I instancji odmówił skarżącej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych z Funduszu Pracy od dnia 7 grudnia 2017 roku, tj. od początku posiadania przez skarżącą statusu osoby bezrobotnej. W uzasadnieniu powyższej decyzji organ wskazał, że skarżąca nie spełnia warunków określonych w art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, gdyż nie wykazała posiadania w okresie 18 miesięcy poprzedzających bezpośrednio dzień zarejestrowania 365 dni zatrudnienia ani też innych okresów zaliczanych do nabycia prawa do zasiłku.