Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22 marca 2006 r., sygn. II SA/Sz 1080/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Asesor WSA Arkadiusz Windak (spr.), Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2006 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku przedemerytalnego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Starosta [...], na podstawie art. 6 pkt 6 lit. b i art. 37j ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 ze zm.) oraz art. 11ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), odmówił M. Z. przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego.

Po rozpatrzeniu odwołania M.Z. od powyższej decyzji Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy orzeczenie Starosty [...] stwierdzając, że przeprowadzone postępowanie i przedłożone przez stronę dokumenty nie pozwalają na uznanie, iż M. Z. legitymuje się stażem pracy wymaganym do uzyskania wnioskowanego zasiłku przedemerytalnego. Organ jako niewiarygodne ocenił zeznania złożone przez świadków przedstawionych przez zainteresowanego, którzy potwierdzali fakt zatrudnienia M. Z. w [...] w okresie od [...] r. do [...] r.

W wyniku rozpatrzenia skargi M. Z. Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] wyrokiem z dnia [...] r., sygn. akt [...] uchylił w/w decyzje Wojewody [...] i Starosty [...]. W ocenie Sądu brak było przesłanek do dokonania obiektywnej oceny złożonych w sprawie zeznań świadków, które były zbyt lakoniczne aby umożliwić poprawną ich ocenę z punktu widzenia wiarygodności. W związku z tym Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy winny dokonać szczegółowych ustaleń faktycznych dotyczących spornego okresu zatrudnienia M. Z., a następnie zbadać zgromadzony materiał procesowy przy stosowaniu racjonalnych kryteriów oceny dowodów. Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę na rozważenie potrzeby przeprowadzenia rozprawy administracyjnej, co wpłynąć winno na przyspieszenie i uproszczenie postępowania jak i bezpośrednie składanie wyjaśnień, zeznań przez świadków i ewentualną ich konfrontację oraz zadawanie pytań i dokonanie innych niezbędnych czynności dowodowych, zależnych od toku sprawy.