Skierowanie pracownika mianowanego, z powołaniem się na przepisy art. 52 ust. 2 i art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ do innego urzędu niż wymieniony w art. 52 ust. 2 tej ustawy jest w istocie decyzją administracyjną o przeniesieniu urzędnika państwowego mianowanego.
Świadczenie przedemerytalne z ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ przysługuje pozostającemu bez pracy urzędnikowi, dopiero po upływie okresu wypłat świadczenia przewidzianego w art. 13[1] ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ nie zawiera regulacji związanych z sytuacją inspektorów kontroli skarbowej w razie reorganizacji lub likwidacji poszczególnych urzędów kontroli skarbowej. Skoro więc nie ma specjalnej regulacji w ustawie z dnia 28 września 1991 r., to z mocy szerokiego, wskazanego odesłania w sprawach ze stosunku pracy zawartego w art. 43
W ocenie dyskryminującego /lub nie/ charakteru unormowań prawnych nie można pomijać różnic między kobietami a mężczyznami, przy czym na względzie należy mieć nie tylko różnice o charakterze biologicznym, czy społecznym, lecz także i te, które wynikają z odrębnego statusu prawnego stworzonego przez obowiązujące prawo, w tym zwłaszcza szczególne przywileje /uprawnienia, korzystniejsze warunki nabywania
Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikami zatrudnionymi w wyniku powołania uregulowane jest w przepisach kodeksu pracy i podlega jurysdykcji Sądu powszechnego - Sądu pracy.
Pracownik nie ma interesu prawnego w sprawie wytoczonej przeciwko jednemu pracodawcy w ustaleniu, że łączy go stosunek pracy z innym pracodawcą (art. 189 KPC).
Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,
Odprawa z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) może być przyznana pracownikowi przechodzącemu na emeryturę z chwilą uprawomocnienia się decyzji organu rentowego o przyznaniu emerytury albo - w razie kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy - z chwilą rozwiązania stosunku pracy. Przepis ten nie przewiduje możliwości
W pojęciu szczególnych potrzeb urzędu uzasadniających przeniesienie na inne stanowisko mianowanego urzędnika państwowego /art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ nie mieści się utrata zaufania do pracownika /urzędnika/.
Przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ w brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ nie dawały pracownikowi urzędu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na stanowisku należącym do stanowisk obsadzanych w drodze nominacji, spełniającemu
Przepis art. 56 § 1 KP nie ma zastosowania w sytuacji, gdy stosunek pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym uległ rozwiązaniu z mocy prawa wskutek prawomocnego orzeczenia organu dyscyplinarnego wydalającego tego pracownika ze służby (art. 14 i 39 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.).
Skoro komisja dyscyplinarna nie określiła na jakie niższe stanowisko należy przenieść pracownika, wymierzając mu ten rodzaj kary dyscyplinarnej, to nie ma żadnych podstaw, aby decydował o tym organ wykonawczy i brał pod uwagę adekwatność wymierzonej kary do popełnionego czynu.
Dodatkowe dni wolne od pracy /w tym soboty/, wprowadzone stosownie do przepisów kodeksu pracy po jego zmianie ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 24 poz. 110/, lub na podstawie innych przepisów, nie są w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc, dniami uznanymi ustawowo za wolne od pracy /postanowienie Sądu Najwyższego
Zmiana regulaminu organizacyjnego urzędu, dotyczącego organizacji wewnętrznej poszczególnych komórek, szczegółowego zakresu ich zadań oraz ich biurowości, nie jest reorganizacją urzędu w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Artykuł 10 ust. 1a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uzależnia podjęcie czynności łączących się z przeniesieniem pracownika na inne stanowisko służbowe od dokonanej reorganizacji urzędu, powodującej określone w tym przepisie skutki.
Pracownikowi przysługuje odprawa rentowa na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.), jeżeli po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego został uznany inwalidą, a następnie stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron, po czym pracownik uzyskał prawo do renty inwalidzkiej.
Świadczenie pieniężne przewidziane w art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) przysługuje urzędnikowi państwowemu mianowanemu, który w trakcie zatrudnienia w urzędzie i po jego ustaniu pobierał emeryturę należną żołnierzowi zawodowemu.
Wypowiedzenie stosunku pracy z nominacji z powodu likwidacji ministerstwa, dokonanej w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego rzędu nie wymaga rozważenia możliwości przeniesienia pracownika na inne stanowisko, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Niedopuszczalne jest mianowanie na stanowisko specjalisty osoby powołanej już na stanowisko okręgowego inspektora pracy.
