Czynności dokonywane przed momentem wszczęcia postępowania podatkowego nie powinny wywoływać żadnych skutków prawnych, gdyż nie można twierdzić, że przed wszczęciem postępowania toczyło się jakiekolwiek postępowanie, albowiem dopiero od momentu skutecznego doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania, podejmowane przez organ podatkowy czynności procesowe wywołują stosowne skutki prawne
W myśl art. 247 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ przesłanką stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej jest jej wydanie w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Chodzi tu o sytuację w której rozstrzygnięto dwa razy tę samą sprawę.
Prawidłowo dokonane zastępcze doręczenie jest równoważne w skutkach z doręczeniem, gdzie dokument doręczany rzeczywiście trafia do rąk adresata tak, aby ten mógł się z nim zapoznać. Doręczenie zastępcze jest klasyczną fikcją niewątpliwie mającą rację bytu z punktu widzenia sprawności obrotu. Jednakże fikcja ta jest tylko o tyle zasadna, że u jej podstawy spoczywa założenie, iż - co do zasady - adresat
Użycie przez ustawodawcę w art. 48 par. 1 pkt 2 i art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa/Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ słów niedookreślonych takich jak "ważny interes podatnika" lub "interes publiczny" powoduje, że podmiot korzystający z uprawnienia w tych przepisach zawartego, powinien rozważyć czy okoliczności sprawy dają podstawę do rezygnacji z wierzytelności podatkowej
Niepowołanie w podstawie prawnej postanowienia wszczynającego z urzędu postępowanie podatkowe przepisu art. 165 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ lecz tylko art. 165 świadczy o braku w podstawie prawnej, którego nie można zakwalifikować do innych oczywistych omyłek podlegających sprostowaniu na podstawie art. 215 w zw. z art. 219 Ordynacji
Art. 33 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa/Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stanowi, że można dokonać zabezpieczenia przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania lub określającej wysokość zaległości, jeżeli z dowodów zgromadzonych w postępowaniu wynika, że zobowiązanie podatkowe może nie zostać wykonane. Natomiast w sytuacji gdy zobowiązanie podatkowe nie zostało
Dochodzenie zaniechania poboru zapłaconego podatku lub umorzenia uiszczonej zaległości podatkowej nie odtwarza wygasłego zobowiązania podatkowego i nie stanowi przesłanki prawnej zwrotu nadpłaty podatkowej na podstawie art. 72-81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
1. Decyzje wydane na podstawie art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mają charakter uznaniowy, co oznacza, że do organu administracji państwowej należy wybór jednego z możliwych sposobów rozstrzygnięcia sprawy, a sądowa kontrola tego rodzaju decyzji obejmuje jedynie samo postępowanie poprzedzające jej wydanie, a nie rozstrzygnięcie
Poczynione przez Izbę ustalenia dotyczące wartości sprzedaży nie zostały wyłącznie ustalone na podstawie faktur VAT posiadanych przez stronę oraz zebranych w toku postępowania podatkowego zarówno ilość opon w sprzedały bezrachunkowej, jak i wartość opon była ustalona w drodze oszacowania. Z ustaleń poczynionych w tym zakresie nie wynika jaką metodę szacowania przyjęły organy podatkowe, a przede wszystkim
1. Treść przepisu art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przesądza o tym, że każda decyzja dotycząca weryfikacji zeznania rocznego podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych jest decyzją deklaratoryjną, i to nawet w sytuacji kiedy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych używano terminu "ustali".
Zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych może nastąpić, gdy zobowiązanie podatkowe powstaje na mocy konstytutywnej decyzji organu podatkowego, co oznacza, że nie można żądać zaniechania ustalania i poboru podatku, który wynika z mocy prawa, ponieważ nie jest on przedmiotem ustalania przez organ podatkowy.
Niezgłoszenie w postępowaniu egzekucyjnym przez organ podatkowy zestawienia podatków i innych danin publicznych należnych na dzień licytacji zgodnie z art. 954 pkt 2 Kpc lub jego wycofanie przed podziałem uzyskanej sumy, powoduje określony w tym przepisie rygor, niemożność orzekania o odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa lub jego części za długi podatnika na podstawie przepisu art. 112 ustawy
Organ ten wydając uznaniowe rozstrzygnięcie, na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dokonał analizy obu przesłanek, o których mowa w tym przepisie i dopiero, po wyjaśnieniu tej kwestii, skorzystał z uznania administracyjnego.
W świetle przepisu art. 14 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ podatnik już w decyzji wymiarowej nie może ponosić negatywnych konsekwencji będących następstwem zastosowania się do błędnej interpretacji /urzędowej/ przepisów dokonanych przez Ministra Finansów.
Płatnik nie może ubiegać się o umorzenie należności z tytułu nieodprowadzonego podatku na zasadzie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./; postępowanie wszczęte na wniosek płatnika w tym przedmiocie podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe /art. 208 par. 1 tej ustawy/.
