Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 29 maja 2012 r., sygn. I SA/Wr 456/12
Organy podatkowe mają wprawdzie obowiązek gromadzenia i uzupełniania materiału dowodowego, ale jedynie do momentu uzyskania pewności w zakresie stanu faktycznego sprawy. Obowiązek ten nie jest więc nieograniczony i bezwzględny.
Instytucja ustanowiona w cyt. art. 230 O.p. polega na dokonaniu decyzją, w ramach tego samego postępowania instancyjnego, modyfikacji wymiaru podatku przez określenie bądź ustalenie nowej wysokości podatku. Jest to zatem kwestia skali podatku, a nie istoty zobowiązania. Tak więc wydanie decyzji uzupełniającej wymiar podatku nie wymaga wszczęcia postępowania podatkowego.
Przytoczenie podstaw kasacyjnych, rozumiane jako wskazanie przepisów, które - zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną - zostały naruszone przez wojewódzki sąd administracyjny, nakłada na Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 p.p.s.a., obowiązek odniesienia się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych.
Prawomocne wyroki skazujące co do popełnienia przestępstwa stanowią szczególnego rodzaju dokumenty urzędowe sporządzone przez powołane do tego organy władzy publicznej - sądy i to co zostało w nich urzędowo stwierdzone w kwestii popełnienia przestępstwa nie może być weryfikowane w innym trybie niż wynikający z procedury karnej. W przypadku okoliczności związanych z popełnieniem przestępstwa stwierdzonych
Wywiązywanie się z obowiązków podatkowych nie zawsze jest zadaniem łatwym. Wiele obszarów prawa podatkowego jest uregulowanych nieprecyzyjnie i jest przedmiotem rozbieżnych i podlegających zmianom interpretacji. Praktyka wskazuje, że problem ten dotyczy nie tylko oceny skutków podatkowych zdarzeń pojawiających się jedynie incydentalnie w działalności podatników, ale również kwestii o kluczowym znaczeniu
Nieważność określona w art. 183 § 2 pkt 5 u.p.p.s.a. odnosi się do postępowania przed sądami administracyjnymi. Jej istotą jest to, że strona na skutek wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej nie mogła brać i nie brała udziału w całym postępowaniu sądowym lub jego istotnej części, jeśli skutki tych wadliwości nie mogły być usunięte na następnych rozprawach przed wydaniem orzeczenia kończącego
Artykułowi 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. nie można przypisać charakteru sankcji podatkowej.
Postępowanie dowodowe w sprawach podatkowych nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi poszukiwanie odpowiedzi, czy w określonym stanie faktycznym sytuacja podatnika podpada, czy też nie podpada pod hipotezę (a w konsekwencji i dyspozycję) określonej normy materialnego prawa podatkowego. Innymi słowy organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy,
Zadaniem postępowania poprzedzającego wydanie decyzji o orzeczeniu osób trzecich za zaległości podatnika jest ustalenie, czy zachodzą podmiotowe i przedmiotowe przesłanki tej odpowiedzialności określone w przepisach O.p., a decyzja o odpowiedzialności osób trzecich zawsze musi wskazywać zobowiązanie objęte tą odpowiedzialnością, jego wysokość oraz powinna przywoływać jedną z decyzji wymienionych w
Zmiana oznaczenia spółki, przy wykazanej przez organy podatkowe tożsamości podmiotu, nie miała wpływu ani na skuteczność wszczęcia postępowania, ani na ustalenia kontroli i treść kwestionowanych decyzji.
Stosownie do art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Tak więc dążenie organu podatkowego do zebrania w taki sposób materiału dowodowego jest jego obowiązkiem. Nie może być zatem zaakceptowany brak działań mających na celu ustalenie poniesionych przez skarżącego kosztów robót budowlanych w spornym w sprawie zakresie
Ze względu na to, że art. 111 § 3 Ordynacji podatkowej normuje kwestię odpowiedzialności za zaległości podatkowe członków rodziny podatnika, z woli ustawodawcy ograniczono krąg podmiotów traktowanych jako członkowie rodziny. Tezę tę wspiera użycie w tym przepisie słów "uważa się". Nie zawiera on zatem uniwersalnej definicji członka rodziny, mającej zastosowanie do innych sytuacji objętych regulacją
Nie można podzielić poglądu strony, że wystarczy dla skutecznego umocowania pełnomocnika w postępowaniu podatkowym przedłożenie pełnomocnictwa w toczącym się wcześniej innym postępowaniu (w tym wypadku - postępowaniu kontrolnym).