Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 maja 2017 r., sygn. I SA/Sz 164/17
W podatku od nieruchomości nie ma przepisu z którego wynikałoby, że w odniesieniu do przedsiębiorcy, który budynek wykorzystuje do działalności gospodarczej w części, tylko do tej części można zastosować stawkę o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l.
Przy ocenie, co składa się na daną budowlę jako całość techniczno-użytkową nie można pominąć wyliczenia budowli, zawartego w art. 3 pkt 3 p.b. i urządzeń budowlanych, zawartego w art. 3 pkt 9 tej ustawy. Nie może zatem być uznany za budowlę lub urządzenie budowlane obiekt, który nie jest wymieniony wprost w przepisach p.b. i nie jest do tych obiektów nawet podobny.
Przy ocenie, co składa się na daną budowlę jako całość techniczno-użytkową nie można pominąć wyliczenia budowli, zawartego w art. 3 pkt 3 u.p.b. i urządzeń budowlanych, zawartego w art. 3 pkt 9) tej ustawy. Nie może zatem być uznany za budowlę lub urządzenie budowlane obiekt, który nie jest wymieniony wprost w przepisach ustawy Prawo budowlane i nie jest do tych obiektów nawet podobny.
Względy techniczne dotyczą jedynie możliwości wykorzystywania konkretnego przedmiotu opodatkowania i są okolicznością faktyczną niezależną od woli przedsiębiorcy, wynikającą bezpośrednio ze stanu technicznego tego przedmiotu powodującego "zerwanie" jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Innymi słowy, ze względów technicznych dany przedmiot nie nadaje się do użytku nie tylko w prowadzonym
Chodniki, place i instalacje wodno-kanalizacyjne należące do towarzystwa budownictwa społecznego nie są opodatkowane podatkiem od nieruchomości.