Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 253/23

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tadeusz Haberka, Sędziowie: sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), asesor WSA Łukasz Cieślak, Protokolant: Starszy woźny sądowy Izabela Kremza, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu14 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi W sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 22 grudnia 2022 r. nr SKO 4121/306/2022 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta Duszniki Zdrój z 01 lipca 2022 r., nr RF.w.3210.27.2021.06; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu na rzecz strony skarżącej kwotę 13 677(słownie: trzynaście tysięcy sześćset siedemdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu (dalej: Kolegium, organ odwoławczy) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Duszniki-Zdrój (dalej: Burmistrz, organ I instancji) z 1 lipca 2022 r. nr RF.w.3210.27.2021.06 w przedmiocie wniosku W. sp. z o.o. z siedzibą w Z. (dalej: spółka, skarżąca, podatnik, strona) o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r., na mocy której organ I instancji: 1) odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie 286 314 zł; 2) stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie 394 zł; 3) określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie 429.790 zł.

Z akt sprawy wynika, że we właściwym terminie spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2018 r., w której do opodatkowania podatkiem od nieruchomości wykazała budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Następnie spółka pismem z 31 grudnia 2021 r. wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie 286 314 zł, wraz z korektą deklaracji, w której wykazała budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o wartości niższej niż wskazana uprzednio. W treści wniosku podatnik wskazał, że nadpłata w podatku od nieruchomości powstała w efekcie błędnego uznania całości infrastruktury ośrodka narciarskiego, w tym kolei linowej czy przenośnika narciarskiego, za obiekty budowlane i ujęcia całości wartości infrastruktury narciarskiej, należącej do spółki, w podstawie opodatkowania budowli w podatku od nieruchomości. Powyższe doprowadziło do sytuacji, w której podatkiem od nieruchomości opodatkowane były części infrastruktury, które w istocie były urządzeniami technicznymi niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem spółki, posiadane przez nią wyciągi narciarskie w zakresie ich części technicznych stanowią obiekty niebudowlane niewzniesione z użyciem wyrobów budowlanych, w związku z czym nie są budowlami i nie mogą za takie zostać uznane i zaliczane do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości.