Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I SA/Po 726/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Monika Świerczak Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2018 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. Oddział w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. i 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej Spółki kwotę 1 995,- zł (słownie: jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W styczniu 2014 r. P. w P. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości położonych na terenie Gminy R. za 2014 r., a w lutym 2015 r. deklarację za rok 2015. W obu deklaracjach skarżąca nie wykazała w podstawie opodatkowania urządzeń technicznych stacji gazowych i telemetrii, punktów redukcyjno-pomiarowych, nawanialni gazu i innych elementów sieci gazowej, wyjaśniając że urządzenia te nie są budowlami i nie powinny podlegać opodatkowaniu. Jednocześnie skarżąca powołała się na opinię biegłego, który stwierdził, że tylko fundament i kontener stanowią budowlę, gdyż opodatkowaniu podlegają jedynie części pełniące funkcję konstrukcyjną urządzeń technicznych a nie całe urządzenia.

Burmistrz Gminy R., decyzją z [...] czerwca 2015 r. nr [...], określił skarżącej wysokość opodatkowania w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie [...]zł, a za 2015 r. w kwocie [...]zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie stwierdził, że w niniejszej sprawie stan faktyczny nie budzi wątpliwości, a przedmiotem sporu jest odmienna interpretacja przepisów prawa materialnego przez podatnika i organ podatkowy - istota sprawy sprowadza się do dokonania przez organ prawidłowej kwalifikacji posiadanych przez spółkę środków trwałych. Organ zaznaczył, że do oceny przepisów podatkowych oraz ich zastosowania nie jest zasadne powoływanie biegłego. Powołując się na art. 1a ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: "u.p.o.l.") oraz art. 3 pkt 1, 3 i art. 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409; dalej: "P.b.") wskazał, że w przykładowym wyliczeniu, zawartym w art. 3 pkt 3 P.b. jednoznacznie ustawodawca wskazał m.in. na sieci techniczne oraz sieci uzbrojenia terenu, jednakże nie zdefiniował tych pojęć. Burmistrz uznał, że pomocne dla zrozumienia tych pojęć może okazać się odwołanie do dalszych postanowień P.b., w tym art. 29 ust. 2 pkt 11 oraz załącznika do ustawy - kategoria XXVI. Powołał się również na zapisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 kwietnia 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055; dalej: "rozporządzenie MG"). W oparciu o ww. przepisy, jak i orzecznictwo sądowe organ stwierdził, że pod pojęciem sieci gazowej dla celów budowlanych ustawodawca rozumie pewną całość, składającą się z wielu połączonych ze sobą w sposób wskazany w rozporządzeniu elementów, a stanowisko spółki opierające się na wydzielaniu dla celów podatkowych z sieci gazowej poszczególnych jej elementów nie znajduje podstaw w obowiązujących przepisach prawa, gdyż poszczególne elementy sieci gazowej stanowią łącznie z gazociągiem część budowli - sieci gazowej. Natomiast budowla w rozumieniu u.p.o.l. najczęściej jednorodnego obiektu, lecz szereg obiektów i urządzeń wzajemnie ze sobą powiązanych, służących określonej działalności. Nie jest zatem uzasadnione "rozdzielanie" dla celów podatkowych budowli na poszczególne jej elementy. Wyjaśniając pojęcia związku technicznego i związku użytkowego, Burmistrz zauważył, że wszystkie elementy obiektu sieci gazowej jedynie łącznie stanowią funkcję, dla której zostały wzniesione. To przeznaczenie obiektu budowlanego decyduje bowiem o rodzaju urządzeń technicznych niezbędnych dla jego eksploatacji. Sieć gazowa bez takich elementów jak stacje redukcyjno-pomiarowe, stacje pomiarowe, punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe oraz pozostałe urządzenia techniczne i pomiarowe, służące zgodnie z przepisami rozporządzenia MG, do pomiarów ciśnienia gazu, redukcji ciśnienia gazu, uzdatniania, regulacji, pomiarów i rozdziału paliwa gazowego, rejestracji ciśnienia gazowego itd., nie może spełniać swojej podstawowej funkcji, polegającej na bezpiecznym przesyłaniu gazu. Burmistrz podsumował, że tylko wszystkie łącznie urządzenia i instalacje wraz z gazociągiem jako całość techniczno-użytkowa, zapewniają możliwość użytkowania budowli sieci gazowej zgodnie z jej przeznaczeniem. Organ wskazał również, że likwidacja w kwietniu 2015 r. przez spółkę sieci gazowej w R. nie miała wpływu na wartość posiadanych przez nią, a nie wykazanych do opodatkowania urządzeń technicznych stacji gazowych i telemetrii, punktów redukcyjno-pomiarowych i innych elementów sieci gazowej.