Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 354/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Haberka Sędziowie: Asesor WSA Łukasz Cieślak (sprawozdawca) Sędzia WSA Jarosław Horobiowski Protokolant: Starszy specjalista Katarzyna Motyl po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 25 marca 2022 r. nr 0201-IOD2.4103.2.2021 w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2014 r. oraz określenia podatku do zapłaty w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT za m-ce: I, II, IV, VI i X/2014 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej też: organ odwoławczy) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy (dalej: organ I instancji) z dnia 11 grudnia 2019 r. nr 0220-SPV-1.4103.77.2017.BA, określającą skarżącemu (dalej także: podatnik) za IV kwartał 2014 r. kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług w wysokości 2 444 zł oraz nadpłatę w tym podatku w kwocie 20 001 zł, a także podatek do zapłaty w trybie przepisów art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.; dalej: ustawa o VAT lub u.p.t.u.) z tytułu wystawienia faktur VAT z wykazanym podatkiem za miesiące 2014 r.: styczeń i luty po 4 247 zł, kwiecień w kwocie 1 840 zł, czerwiec 5 170 zł i październik w kwocie 128 960 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podał m.in., że skarżący od 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałych usług specjalistycznych budowlanych, gdzie indziej nieskalsyfikowanych. Od 1 września 2009 r. zarejestrował się jako podatnik podatku od towarów i usług (VAT) i wybrał rozliczenie kwartalne. Za IV kwartał 2014 r. strona złożyła deklarację VAT-7k wykazując podatek VAT podlegający wpłacie w wysokości 22 445 zł. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej organ I instancji postanowieniem z 31 marca 2017 r. wszczął postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku od towarów i usług za I, II i IV kwartał 2014 r. Na podstawie art. 108 ustawy o VAT uznał, że strona była zobowiązana do zapłaty podatku wynikającego z faktur za miesiące: styczeń 2014 r. w kwocie 4 246, 82 zł, luty 2014 r. w kwocie 4 246, 82 zł, za kwiecień 2014 r. w kwocie 1 840 zł, za czerwiec 2014 r. w kwocie 5 170 zł – mimo, że nie była w okresie do 1 stycznia do 31 sierpnia 2014 r. czynnym podatnikiem VAT. W tym okresie wykonał bowiem usługi na rzecz spółki Ś., T. sp. z o.o. oraz Miejskiego Domu Kultury w Ś., co znalazło potwierdzenie w zeznaniach świadków oraz rachunkach i fakturach VAT wystawionych przez skarżącego. W zakresie IV kwartału 2014 r. organ I instancji ustalił, że skarżący nie zaewidencjonował w rejestrze sprzedaży oraz nie wykazał w deklaracji VAT-7k za ten okres usług ogólnobudowlanych świadczonych na rzecz Miejskiego Zarządu Nieruchomościami w Ś. udokumentowanych rachunkami. Strona nie wystawiała też faktur na świadczone usługi, nie prowadziła ewidencji, czym naruszyła art. 19 ust. 5 pkt 3 lit. a i art. 109 ust. 3 u.p.t.u., czym zaniżyła podstawę opodatkowania o kwotę 18 750 zł i należny podatek VAT o kwotę 3 598 zł. Organ I instancji zakwestionował ponadto rzetelność wystawionej przez skarżącego faktury VAT [...] z 31 października 2014 r. o wartości netto 560 697, 21 zł (VAT – 128 960 zł) na rzecz G. sp.j., a dokumentującej usługi z tytułu generalnego wykonawstwa. Wskazał, że faktura ta nie dokumentuje rzeczywistego wykonania usług. Powołując się na zgromadzony materiał dowodowy stwierdził, że skarżący pełnił fikcyjną rolę generalnego wykonawcy inwestycji polegającej na rozbudowie budynku handlowego branży rolno-spożywczej w Ś. Nie dał przy tym wiary zeznaniom inwestora, kierownika budowy, inspektora nadzoru budowlanego oraz podwykonawców, którzy wskazywali stronę jako generalnego wykonawcę. Wobec wykazania w ww. fakturze podatku organ I instancji uznał, że podlega on zapłacie na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Stwierdził też, że w konsekwencji skarżący zawyżył podatek naliczony VAT ujęty w fakturach zakupu (zakupy netto 455 244,65 zł, VAT 104 701,31 zł) przyporządkowanych do świadczonych usług w zakresie generalnego wykonawstwa.