Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 lipca 2023 r., sygn. II SA/Kr 643/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędziowie : WSA Piotr Fronc WSA Sebastian Pietrzyk (spr.) Protokolant : starszy referent sądowy Kamila Maśloch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2023 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z dnia 23 marca 2023 r., znak: SKO.ZP/415/57/2023 w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi złożonej przez A. N. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 23 marca 2023 roku, znak; SKO.ZP/415/57/2023 utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy O. z dnia 1 lutego 2023 roku, znak: G.6730.48.2022 ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji pn.: "Budowa farmy fotowoltaicznej o mocy do 2 MW wraz infrastrukturą towarzyszącą na działce nr [...] położnej w miejscowości Ć. , gmina O. ".

Powyższa decyzja została wydana w następujących okolicznościach.

Pismem z dnia 10 listopada 2022 roku P. sp. z o.o. z siedzibą w B. złożyła do Wójta Gminy O. wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji pn.: "Budowa farmy fotowoltaicznej o mocy do 2 MW wraz infrastrukturą towarzyszącą na działce nr [...] położnej w miejscowości Ć., gmina O. .

W toku postępowania przed organem I instancji zastrzeżenia do zamierzenia inwestycyjnego złożyła pani A. N.. Wskazała ona, że jest to ponowny wniosek P. sp. z o.o. z siedzibą w B. dotyczący prawie takiego samego zamierzenia inwestycyjnego, tym razem jednak, wniosek dotyczy farmy fotowoltaicznej o mocy do 2 MW (podczas gdy poprzedni dotyczył farmy o mocy do 4 MW). Jednak w dalszym ciągu chodzi o przedsięwzięcie polegające na budowie infrastruktury umożliwiającej produkcję energii z odnawialnych energii, gdzie zastosowanie znajdzie art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (wymóg "dobrego sąsiedztwa"). Wskazała też, że sprawa była już przedmiotem analizy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, który w sposób jasny i wyczerpujący przedstawił analizę prawną, jak również przytoczył ugruntowane orzecznictwo (sygn. akt: SKO.ZP/415/268/2022) wskazując, że nie można uznać, że lokalizacja urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a, miałaby być na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zwolniona od wymogów ustanowionych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 (por. m.in. wyroki NSA o sygn. akt: II OSK 794/16, II OSK 2727/17, II OSK 2758/16). Jak wskazano w cytowanych wyżej wyrokach, treść 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a ustawy świadczy, że wolą ustawodawcy jest aby inwestycje, ramach których planuje się rozmieszczenie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 500 KW (z wyjątkami w ustawie przewidzianymi, które jednak nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie) były realizowane przed wszystkim na podstawie ustaleń planu miejscowego. Nie wyklucza to oczywiście możliwości ubiegania się o decyzję o warunkach zabudowy takiej inwestycji, ale wówczas wymagane jest spełnienie wymogów art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy.