Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. II SA/Gd 1013/22

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2023 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. L. i S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 22 września 2022 r. nr SKO Gd/4032/21 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku solidarnie na rzecz skarżacych M. L. i S. T. kwotę 714 (siedemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga M. L. i S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 22 września 2022 r. nr SKO Gd/4032/21 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wójt Gminy S. po rozpatrzeniu wniosku M. D. decyzją z dnia 12 listopada 2020 r. nr GN.6730.377.2020 ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wiaty wolnostojącej, hali produkcyjnej z częścią socjalną i z częścią mieszkalną, garażem wraz z murami oporowymi i infrastrukturą na działce nr [...] oraz robotach budowlanych na drodze dojazdowej na działce nr [..], w obrębie geodezyjnym D., gmina S..

Wnioskiem z dnia 1 marca 2021 r. wystosowanym m.in. przez skarżących, zwrócili się oni o stwierdzenie na mocy art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a nieważności powyższej decyzji. Wnioskodawcy stwierdzili, że planowana inwestycja stanowi usługi uciążliwe, które nie są przewidziane w studium gminy na tym terenie. Zdaniem wnioskodawców organ I instancji dokonał błędnej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania, ponieważ określone w analizie funkcje terenów przyległych nie są zgodne ze stanem faktycznym. Dominująca zabudowa jednorodzinna zawiera odstępstwo wyłącznie dla jednego budynku usługowego, w związku z czym decyzja organu I instancji jest niezgodna z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wnioskodawcy podkreślili, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku stwierdziło nieważność analogicznej decyzji o warunkach zabudowy z dnia 31 sierpnia 2017r., zmienionej decyzją z dnia 19 czerwca 2018r., w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla tego samego terenu (GN.6730.147.2017). Zdaniem wnioskodawców dokonano podziału działek tak, aby utrudnić pozostałym stronom pozyskanie informacji o ewentualnych, toczących się postępowaniach. Organ ponownie działając z naruszeniem prawa wydaje analogiczne w swym brzmieniu decyzje umożliwiające budowę obiektów przemysłowych w strefie, na terenie której tego rodzaju zabudowy się nie przewiduje. W ocenie wnioskodawców wydana decyzja narusza art. 9 w związku z art. 59 ust. 1 w zw. z art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuwzględnienie, że decyzja o warunkach zabudowy powinna zostać zbadana pod kątem zgodności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, gdyż zgodnie z orzecznictwem NSA decyzje administracyjne w przedmiocie warunków zabudowy wydawane dla terenów objętych studium nie mogą być sprzeczne z jego ustaleniami. Wydanie decyzji w niniejszej sprawie sprzecznie z przepisami prawa powinno prowadzić do stwierdzenia jej nieważności. Dodano końcowo, że planowana inwestycja w znaczący sposób naruszy prawo własności wnioskodawców wprowadzając na terenie funkcje przemysłowe, które spowodują emisje odorowe, hałasowe, jak i zwiększony ruch uliczny.