Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Ke 232/23

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 27 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi C. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 6 lutego 2023 r. znak: SKO.PZ-71/8462/622/2022 Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Kielcach (zwane dalej "SKO"), po rozpatrzeniu odwołania C. J. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Pierzchnica z 17.11.2022 r. znak: RI.6730.81.2021.2022.MP1, którą ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie farmy fotowoltaicznej o łącznej mocy do 0,2 MW wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną gwarantującą jej prawidłowe funkcjonowanie na części nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym nr A, położonej w [...], utrzymało w mocy ww. decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia SKO powołało się na art. 61 ust. 1, art. 59 ust. 1 i art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", podkreślając że wbrew argumentacji odwołania oraz zgodnie z aktualną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, planowane przedsięwzięcie jest inwestycją, o której mowa w art. 2 pkt 13 w zw. z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Z kolei studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie stanowi aktu prawa miejscowego, zatem jego zapisy nie są wiążące w niniejszym postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy. Organ I instancji podał, że w ramach inwestycji przewidziano: moduły fotowoltaiczne w ilości do 572 sztuk o mocy do 0,2 MW zamontowane pod kątem 20 do 90 stopni, w raz z elementami montażowymi (stelażami stalowymi), falowniki/inwentery - do 6 sztuk, kontenerową stację transformatorową (9 sztuk), sześć zespołów kontenerowych magazynów energii o mocy do 10 MW każdy, towarzyszącą infrastrukturę techniczną, ogrodzenie oraz system monitoringu. Okoliczność, że planowana farma fotowoltaiczna jest inwestycją, o której mowa w art. 2 pkt 13 ustawy o odnawialnych źródłach energii, jest to o tyle istotna, że w brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1524), przepisów art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Kategoryczne brzmienie art. 61 ust. 3 u.p.z.p. nie daje zaś podstaw do wprowadzania ograniczeń w jego zastosowaniu wynikających m.in. z mocy, czy innych parametrów, jakimi ma się charakteryzować lokalizowana instalacja odnawialnego źródła energii. Organ podkreślił zarazem, że jednym ze składników prawa własności nieruchomości jest prawo właściciela do jej zagospodarowania i zabudowy zgodnie z jego wolą – które to prawo może być ograniczone ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania. Jeżeli więc organy gminy chcą wprowadzić ograniczenia w zabudowie obszarów gminy urządzeniemi wytwarzającymi energię z odnawialnych źródeł energii o mocy zainstalowanej 1 niż 500 kW (poza wyjątkiem z art. 10 ust. 2a u.p.z.p.), to powinny doprowadzić do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym przewidziane zostaną konkretne obszary dla lokalizowania zabudowy. SKO wskazało na konieczność rozważenia, czy w interesie publicznym nie jest propagowanie rozwoju odnawialnych źródeł energii nie tylko z punktu widzenia ochrony środowiska, ale też zjawiska dostępu obywateli do źródeł ciepła z uwagi na rosnące koszty jego wytwarzania. Podkreślono zarazem, że w przypadku budowy instalacji związanej z odnawialnymi nie jest konieczne spełnienie warunku tzw. dobrego sąsiedztwa, ponieważ w art. 61 ust. 3 u.p.z.p., w przypadku wydawania decyzji o warunkach zabudowy dla instalacji odnawialnych źródeł energii nie stosuje się wymogu kontynuacji parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, wynikającego z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponadto Burmistrz Miasta i Gminy zasadnie stwierdził, że w niniejszej sprawie spełniono warunki wynikające z art. 61 ust. 1 pkt 4 i 5 u.p.z.p. W niniejszej spawie uzyskano wymagane uzgodnienie, a akta sprawy dokumentują zgodność decyzji z przepisami odrębnymi.