Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Wa 1792/22

Szkolnictwo wyższe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski (spr.), Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Sędzia WSA Danuta Kania, Protokolant specjalista Marcin Kwiatkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi Wyższej Szkoły [...] w [...] na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora w dyscyplinie pedagogika 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Rady Doskonałości Naukowej na rzecz Wyższej Szkoły [...] w [...] kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów (dalej też jako "Centralna Komisja" lub "organ") decyzją z [...] grudnia 2016 r. Nr [...] cofnęła Instytutowi [...] Wyższej Szkoły [...] w [...] (dalej też jako "skarżąca") uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie [...].

Skarżąca złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Po rozpoznaniu ww. wniosku skarżącej, Centralna Komisja decyzją z [...] grudnia 2017 r. utrzymała w mocy decyzję wydaną w I instancji. Jako podstawę prawną wskazała art. 9 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2016 r., poz. 882, 1311, z 2017 r. poz. 859, 1530) dalej zwanej "u.s.t.n.".

W uzasadnieniu decyzji Centralna Komisja wskazała na zaistnienie następujących podstaw cofnięcia uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora. Po pierwsze, stwierdzono liczne, rażące uchybienia w prowadzeniu przewodów doktorskich. Negatywnie oceniono przewód doktorski dr A. J.. Promotorem dysertacji był prof. B. H., reprezentujący nauki prawne, a rozprawa dotyczy dyscypliny pedagogiki. Stwierdzono istnienie poważnych błędów metodologicznych, których dopuściła się autorka rozprawy doktorskiej. Protokół z posiedzenia Rady Naukowej Instytutu [...] zawiera pytania zadane doktorantce, ale nie zawiera odpowiedzi. Po drugie, w dokumentacji brakowało wykazu samodzielnych pracowników naukowych zatrudnionych w podstawowym miejscu pracy, gwarantujących posiadanie minimum kadrowego. Centralna Komisja stwierdziła ostatecznie brak wymaganego minimum kadrowego. Część z zatrudnionych samodzielnych pracowników naukowych było w wieku emerytalnym, co nie gwarantuje rozwoju naukowego jednostki. Po trzecie, ustalono że do systemu POL-on nie zostały zgłoszone zmiany kadrowe. Po czwarte, skarżąca prowadzi w swoich wydziałach zamiejscowych doktoranckie studia podyplomowe, co jest jaskrawym naruszeniem prawa, ponieważ nie istnieje taki typ studiów doktoranckich.