Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 804/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2023 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi N. Spółki z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 20 lipa 2022 r., nr SKO.450.128.2022 w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Bytowa z 20 maja 2022 r., nr 5.2022 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku na rzecz skarżącej N. Spółki z o.o. z siedzibą w S. kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga N. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: skarżąca lub Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 20 lipca 2022 r. wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Spółka wystąpiła w dniu 28 stycznia 2022 r. z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu zagospodarowania terenu i budowie farmy fotowoltaicznej o mocy do 3 MW na części działki nr [...], obręb G., gm. Bytów.

Decyzją z 20 maja 2022 r. Burmistrz Bytowa odmówił ustalenia warunków zabudowy na rzecz Spółki dla ww. inwestycji.

Po rozpoznaniu wniesionego odwołania, decyzją z 20 lipca 2022 r. Kolegium utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że dla ww. inwestycji łączna powierzchnia zabudowy obejmie do 43.583 m2, czyli 4,3583 ha, na gruntach rolnych klasy RV. Nadto w ocenie Kolegium, przedsięwzięcie polegające na budowie infrastruktury umożliwiającej produkcję energii z odnawialnych źródeł energii, tj. energii słonecznej, stanowi instalację odnawialnego źródła energii. Kolegium przytoczyło przepis art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.) i wskazało na konieczność jego wykładni nie w sposób literalny, lecz systemowy, tj. przy uwzględnieniu obecnego brzmienia przepisów art. 10 ust. 2a, art. 15 ust. 3a u.p.z.p. Regulacja przepisów art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p. oznacza, że rozmieszczenie tego rodzaju urządzeń infrastruktury energetycznej należy do decyzji organów gminy w ramach władztwa planistycznego, przy czym ustalenia w tym przedmiocie są obligatoryjne w studium, a fakultatywne w planie miejscowym. W konsekwencji uprawnione jest wnioskowanie, że realizacja urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 500 kW na obszarze gminy, zarówno na podstawie planu miejscowego, jak też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, może odbyć się tylko na obszarach wskazanych w studiach. Kolegium podzieliło stanowisko organu I instancji, że planowana inwestycja nie spełnia wyjątku z art. 10 ust. 2a pkt 1 u.p.z.p., gdyż mimo że inwestor przewidział jej lokalizację na gruntach klasy RV na działce nr [...], to planuje jej łączną moc do 3 MW. Powyższej oceny nie zmienia fakt, że farma fotowoltaiczna ma się składać z trzech zespołów o mocy 1 MW. Wobec takiej charakterystyki inwestycji, a w szczególności wielkości jej parametrów, zdaniem Kolegium, Burmistrz słusznie uznał, że planowana inwestycja nie spełnia przesłanek wyjątku z art. 10 ust. 2a pkt 1 u.p.z.p.