Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 marca 2023 r., sygn. I SA/Lu 51/23

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Asesor sądowy Agnieszka Kosowska Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2023 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 28 listopada 2022 r. nr 0601-IEW.4251.9.2022 w przedmiocie zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 listopada 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania M. S., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą S.-T. M. S., dalej: "podatnik", "strona", "skarżący", od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w L., dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji, z dnia 31 sierpnia 2022 r., określającej przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego strony w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2019 r. w wysokości 408.175 zł, określającej kwotę obliczonych na dzień wydania decyzji odsetek za zwłokę od nieuregulowanej części zobowiązania, tj. od kwoty 407.101 zł, w wysokości 87.465 zł i zabezpieczającej na majątku strony zobowiązanie w kwocie 407.101 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 87.465. zł, utrzymał w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że w toku kontroli podatkowej prowadzonej w stosunku do podatnika, organ pierwszej instancji stwierdził, że faktury zaewidencjonowane przez podatnika w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wystawione przez S. E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na łączną kwotę 1.388.909,34 zł, nie potwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a kwoty w nich wykazane nie zostały przez podatnika poniesione. Nie stanowiły one zatem kosztów uzyskania przychodów. Poza tym organ pierwszej instancji stwierdził błędne przeniesienie kwot kosztów uzyskania przychodów ujętych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów do zeznania podatkowego. Powołując się na treść art. 33 od § 1. do § 4. Ordynacji podatkowej, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że spełnione zostały przesłanki zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego ponieważ zaistniały okoliczności uzasadniające obawę, że zobowiązanie nie zostanie przez podatnika wykonane takie jak: trwałe nieuiszczanie zobowiązań podatkowych, uczestnictwo w obrocie pustymi fakturami, a także znaczne obciążenie podatnika zobowiązaniami z tytułu 27. umów leasingowych oraz nieterminowe spłaty rat leasingowych.