Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 marca 2023 r., sygn. II SA/Gd 9/23

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2023 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu J. G. i B. G. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 28 listopada 2022 r., nr SKO Gd/3376/22 w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

J. G. i B. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 28 listopada 2022 r., uchylającej decyzję Wójta Gminy Miłoradz z 17 maja 2022 r. w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Będąca przedmiotem sprzeciwu decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wskazaną wyżej decyzją z 17 maja 2022 r. organ I instancji, po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez P. Sp. z o. o, odmówił ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej operatora P. Sp. z o.o. na terenie części działki nr [...], obręb K., gm. Miłoradz. Jako przyczynę wskazano brak zgodności planowanej inwestycji z przepisami odrębnymi, tj. z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych w zakresie ochrony gruntów rolnych.

Po rozpatrzeniu odwołania od powyższej decyzji, które złożyła P. Sp. z o. o., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, decyzją z 28 listopada 2022 r., uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że w aktach sprawy brak jest analizy o której mowa w art. 53 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.), która poprzedza wydanie decyzji w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego. W rezultacie zasadniczą kwestią wymagającą wyjaśnienia jest to, czy organ I instancji poprzedził sporządzenie projektu decyzji stosowną analizą warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów odrębnych, a także stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji, o czym stanowi art. 53 ust. 3 pkt 1 u.p.z.p. Kolegium wyjaśniło, że analiza, o której mowa w art. 53 ust. 3 pkt 1 u.p.z.p. obejmuje m.in. ustalenie aktualnego stanu zagospodarowania i zabudowy nieruchomości. Polega ona na stwierdzeniu zgodności zamierzenia inwestycyjnego z obiektywnym porządkiem prawnym. W konsekwencji organ powinien zbadać ustawodawstwo w zakresie materialnego prawa administracyjnego, aby ustalić unormowania obejmujące obszar planowanej inwestycji oraz unormowania dotyczące charakteru samej inwestycji, ze względu na jej typ. Na podstawie tych regulacji zawartych w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawach szczególnych, a także aktów wydanych na ich podstawie, organ prowadzący postępowanie zobligowany jest określić warunki i zasady zagospodarowania terenu. Poza tym obowiązek dokonania tej analizy jest istotnym, a zarazem niezbędnym w sprawie elementem, gdyż decyzja w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego indywidualizuje przecież sytuację prawną inwestora, dając mu prawo do wykonania wnioskowanej inwestycji w określonym w decyzji miejscu. Analiza, o której mowa w przywołanym przepisie prawa powinna być sporządzona przed sporządzeniem projektu decyzji, bowiem jej wnioski powinny być zawarte w uzasadnieniu przyszłego rozstrzygnięcia. Bez tych ustaleń prawidłowa ocena, czy planowana inwestycja może być zrealizowana czy też nie - jest niemożliwa. Powyższe dowodzi, że decyzja organu I instancji nie była poprzedzona wszechstronną analizą, o której mowa w art. 53 ust. 3 u.p.z.p. i nie zawiera w swym uzasadnieniu wyników takiej analizy, o której mowa w powołanym przepisie, tym samym podjęta została z istotnym naruszeniem przytoczonych wyżej przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.