Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II SAB/Łd 149/22

Odrzucenie skargi

Dnia 28 lutego 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Czerw Asesor WSA Marcin Olejniczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lutego 2023 roku sprawy ze skargi Spółdzielni O. w Ł.w likwidacji na bezczynność Wojewody Łódzkiego w przedmiocie rozpatrzenia spraw dotyczących decyzji deklaratoryjnych regulujących sytuację prawną nieruchomości postanawia odrzucić skargę. MR

Uzasadnienie

II SAB/Łd 149/22

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 24 sierpnia 2022 r. S. w Ł. w likwidacji wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę "na zaniechania od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku do chwili obecnej rozpatrzenia spraw dotyczących podania nieprawdy w dwóch decyzjach deklaratoryjnych, dotyczących nieruchomości S. w Ł., ul. [...] a więc decyzji deklaratoryjnych nieważnych oraz podania nieprawdy w około 800 do 1000 innych takich decyzjach wystawionych od 1992 r. dla nieistniejącej gminy Miasto i Gmina Łęczyca" dokonane m.in. przez Wojewodę Łódzkiego.

Strona skarżąca podała, że "powołując się na ustawę zobowiązującą sady administracyjne do kontroli nad działalnością administracji publicznej i do rozpatrywania skarg na decyzje administracyjne oraz zaniechania rozpatrywania spraw, wnoszę o ustalenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stanu faktycznego sporządzenia w Łęczycy po 1992 r. około 800 do 1000 spisów mienia komunalnego, podających nieprawdę i napisania w oparciu o nie decyzji deklaratoryjnych wojewodów podających nieprawdę - nieważnych o uwłaszczeniu nie istniejącej gminy nie należnym tej "martwej duszy" mieniem głównie łęczyckich podmiotów gospodarczych, Skarbu Państwa oraz zrzeszonych osób fizycznych oraz składam skargi na wymienione w tytule instytucje administracji publicznej, na Urząd Miasta Łęczyca za stworzenie tych około 800 do 1000 nieważnych , prawnie nie istniejących dokumentów praw własności nieruchomości i skierowanie tych nieważnych papierów do obiegu prawnego, na Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Wojewodę Łódzkiego za zaniechania w rozpatrywaniu kilkudziesięciu spraw - wniosków naszej S. składanych o uznanie za nieważne 2 decyzji, dotyczących własności budynków i budowli w Łęczycy, które wcześniej , też w 1990 r. oraz później należały do S. w W., były jej własnością, której to Spółki współwłaścicielem była nasza S.. W Łęczycy uwłaszczenie gminy Miasto i Gmina Łęczyca zaistniało w 1990 r, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990r. r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Następnie w gminie tej nastąpił podział na dwie gminy miejską oraz wiejską i postała gmina miejska Miasto Łęczyca. Pomimo tego, że od 1992 r. nie istniała już gmina Miasto i Gmina Łęczyca , Urząd Miasta Łęczyca podając się za nieistniejącą gminę, dokonywał spisów mienia rzekomo istniejącą gminę, dokonywał spisów mienia rzekomo komunalnego, pisząc w nich nieprawdę, że około SOD do 1000 innych nieruchomości niż komunalne dnia 27 maja 1990 r. należało do rady narodowej - gminy Miasta i Gminy Łęczyca, W oparciu o te podające nieprawdę rzekomo spisy mienia / faktycznie spisów nie było / , prowadzenia postępowań przez wspomniana "martwą duszę" były wystawiane decyzje deklaratoryjne wojewody na nieistniejącą od 1992 r, .gminę, podające nieprawdę, że wspomniane nieruchomości należały dnia 27 maja 1990 r, wcześniej do rady narodowej a następnie do gminy Miasta i Gminy Łęczyca a wiec rzekomo według wspomnianej ustawy miały być mieniem komunalnym. W przypadku budynków i budowli - własności naszej S. w Ł. przy ulicy [...]/ przejętych w 1993r. od S. w W. w ramach posiadanych udziałów/, wystawiono takie 2 decyzje deklaratoryjne, podające nieprawdę o należeniu ich dnia 27 maja 1990 r, do jednostki administracji terenowej Gminy i Miasto Łęczyca: decyzja Wojewody Płockiego z dnia 19 maja 1993 r. i decyzja Wojewody Płockiego z 28 marca 1997 r. W pisaniu w biurze Urzędu Miejskiego w Łęczycy w 1993 r. i 1997 r. / spisów nie dokonywano / rzekomo dokumentów o należeniu do nie istniejącej gminy naszej nieruchomości uczestniczył jako przewodniczący Kierownik istniejącej w tym czasie instytucji rządowej Urzędu Rejonowego w Łęczycy. W 1997 r. urzędnik Płockiego Urzędu Wojewódzkiego nie miał już dostępu do pieczęci Wojewody Płockiego i użył podrobionej pieczęci na wspomnianej decyzji z 1997 r. Prezesi zarządów łęczyckich przedsiębiorstw spółdzielczych potwierdzili z Urzędem Miasta Łęczyca fakty, że rzekomo skomunalizowane nieruchomości łęczyckich spółdzielni nie należały w 1990 r, do jakiejkolwiek rady narodowej - gminy samorządowej a wiec rzekome spisy mienia podawały nieprawdę. Pomimo ustalenia faktów pisania nieprawdy w biurze Urzędu Miejskiego w Łęczycy w rzekomo spisach mienia rzekomo komunalnego, naszej S. nie udało się nawiązać kontaktu z MSWiA w Warszawie i Wojewodą Łódzkim i spowodowania uznania za nieważne wspomnianych 2 decyzji deklaratoryjnych, podających nieprawdę a więc nieważnych. Dokumentacja dotycząca zaniechania czynności nie rozpatrzenia spraw przez wspomniane na wstępie 3 instytucje administracji publicznej liczy ponad 3 tysiące kart w kilkudziesięciu sprawach (...). Wnoszę, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi spowodował proste postępowanie dowodowe i zażądał od wymienionych trzech stron przeciwnych oświadczenia — potwierdzenia oczywistych faktów nie należenia w 1990 r. wspomnianych 800 do 1000 nieruchomości w Łęczycy, w tym jednej naszej S., wcześniej do rady narodowej i dnia 27 maja 1990 r. do gminy Miasto i Gmina Łęczyca czy jakiejkolwiek innej gminy i w oparciu o potwierdzone fakty, uznania za nie ważne 2 wspomnianych decyzji, dotyczących nieruchomości naszej S. przy ulicy oraz tych setek innych decyzji, podających nieprawdę, wydanych na szkodę Skarbu Państwa /w odniesieniu głównie do gruntów/, polskich przedsiębiorstw oraz zabranych działek pracowniczych osobom fizycznym. Jak wspomniałem, wymienione w tytule instytucje rządowe nie rozpoczęty nawet takiego prostego postępowania administracyjnego a więc takie niezbędne jest do przeprowadzenia w trybie kontroli sądów administracyjnych nad administracją publiczną, która od lat dziewięćdziesiątych ubiegłego roku odmawiała wykonywania swojej pracy, takich instytucji rządowych w sensie pozytywnym praktycznie nie było, jak wynika z dokumentacji zebranej w licznych sprawach, a były tylko formalnie istniejące. W kilkudziesięciu sprawach doręczałem wspomnianym trzem instytucjom administracji publicznej dowody nieważności kilkuset decyzji deklaratoryjnych podających fałszywy stan faktyczny, napisanych praw własności nieruchomości w Łęczycy - nieważnych , ale te instytucje odmawiały prostych czynności sprawdzających i każdorazowo twierdziły, że to była komunalizacja nie istniejącej gminy. Też MSWiA w Warszawie, jak Wojewoda Łódzki w licznych pismach do naszej S. twierdzili, że wydawane decyzje deklaratoryjne stwierdzające fałszywy stan faktyczny, to była komunalizacja na postawie wspomnianej ustawy o samorządzie i dlatego wnoszę, aby Naczelny Sąd Administracyjny zażądał od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji i Wojewody Łódzkiego oświadczenia, na jakiej postawie twierdziły o komunalizacji a nie o podawaniu nieprawdy w decyzjach deklaratoryjnych. Wnoszę, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w oparciu o proste postępowanie dowodowe, uznał za nieważne wymienione wyżej decyzje deklaratoryjne, podające fałszywy stan faktyczny rzekomego posiadania naszej nieruchomości przez nie istniejącą Gminę Miasto Łęczyca oraz pojął stosowne działania w związku z wejściem w posiadanie setek nieruchomości w Łęczycy , wskutek niezgodnego z prawem działania i zaniechania wspomnianych w tytule instytucji administracji publicznej, zważywszy na to, że sądy administracyjne sprawują kontrolę nad administracją publiczną".