Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 lutego 2023 r., sygn. II SA/Łd 1036/22

Prawo miejscowe; Ochrona zwierząt

Dnia 16 lutego 2023 roku . Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk (spr.) Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 lutego 2023 roku sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Łęczycy z dnia 8 marca 2016 r. nr XXVI/137/16 w przedmiocie uchwalenia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w mieście Łęczyca na 2016 rok stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości. MR

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy w Łęczycy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Łęczycy z dnia 8 marca 2016 r. nr XXVI/137/16 w sprawie uchwalenia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w mieście Ł. na 2016 rok. Zaskarżonej uchwale zarzucono: 1. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej "u.s.g.") i art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. Nr 62, poz. 718 ze zm.) w związku z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym i w konsekwencji uznanie, że uchwała Rady Miasta w Łęczycy dotycząca programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt nie stanowi aktu prawa miejscowego, wobec czego dla wejścia w życie nie wymaga ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym; 2. naruszenie art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. 2020.638 t.j., dalej "u.o.z.") poprzez zaniechanie wypełnienia obowiązku wynikającego z upoważnienia ustawowego i ogólnikowe uregulowanie w § 6 załącznika do uchwały kwestii dotyczącej opieki nad wolno żyjącymi kotami; 3. naruszenie art. 11a ust. 7 pkt 2 u.o.z. poprzez zaniechanie wskazania konkretnych kwot przeznaczonych na dokarmianie wolno żyjących kotów. Wskazując na powyższe i powołując się na przepis art. 147 § 1 p.p.s.a. Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.