Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. III SA/Kr 876/22

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie SWSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) SWSA Ewa Michna po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Brzesku na uchwałę Rady Gminy Dębno z dnia 30 września 2011 r. nr IX/97/2011 w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Rada Gminy Dębno podjęła w dniu 30 września 2011 r. uchwałę nr IX/97/2011 w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych (Dz. Urz. Woj. Małopolskiego z 2011 r. Nr 519, poz. 5225), zwanej dalej Uchwałą.

Zgodnie z § 2 tej Uchwały, ustalona została stawka opłaty w wysokości 0,03 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym na terenie Gminy Dębno. Uzasadnienie tej Uchwały zawiera wyliczenie kosztów utrzymania przystanku komunikacyjnego w czystości.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy na podstawie art. 8 § 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1, art. 53 § 3 w zw. z § 2a w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej unieważnienie. W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, że Uchwała ta zawiera istotne naruszenie prawa w zakresie obejmującym art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13), zwanej dalej "u.p.t.z." w zw. z art. 7 i art. 94 Konstytucji RP i w zw. z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591) zwanej dalej "u.s.g." polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej poprzez przyjęcie stałej wysokości opłat za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym dla wszystkich operatorów i przewoźników wykonujących publiczny transport zbiorowy, bez dokonania uprzedniej analizy wskazującej, dlaczego zastosowano jednolitą stawkę dla wszystkich przewoźników, dlaczego nie zróżnicowano opłat ze względu na standard poszczególnych przystanków komunikacyjnych, czy też wielkości taboru jakim wykonywany jest przewóz, co doprowadziło do przyjęcia stawki o dyskryminującym charakterze podnosząc powyższy zarzut na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a.