Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 24 stycznia 2023 r., sygn. II SA/Bd 1025/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Piechowiak asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi K. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w części utrzymującej w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w zakresie uznania skarżącej za osobę bezrobotną, 2. oddala skargę w pozostałej części.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 1 lipca 2021 r. K. H. (skarżąca) zwróciła się do Powiatowego Urzędu Pracy w Inowrocławiu o zarejestrowanie jej jako bezrobotna i przyznanie zasiłku dla bezrobotnych.

Decyzją z 2 lipca 2021 r. nr 109/EIS-JS/07/21 Starosta Inowrocławski uznał skarżącą za osobę bezrobotną z dniem 1 lipca 2021 r. i odmówił jej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, tj. od 30 grudnia 2019 r. do 30 czerwca 2021 r., skarżąca była zatrudniona przez 246 dni, a więc okres 365 dni uprawniających do otrzymania zasiłku nie został osiągnięty. Organ wskazał, że uwzględnił okres zatrudnienia na pełen etat w niepublicznej szkole podstawowej, nie uwzględnił zaś okresu zatrudnienia w tej placówce na ľ etatu, jako że osiągane przez nią wynagrodzenie brutto w tym czasie było niższe od kwoty minimalnej.

Na skutek odwołania skarżącej od powyższej decyzji, Wojewoda Kujawsko-Pomorski decyzją z dnia 20 września 2021 r., nr WPS.I.8641.48.2021.AK, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie I instancji. Organ odwoławczy podzielił w całości stanowisko organu I instancji.

Uwzględniając skargę K. H. na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z 16 lutego 2022 r. sygn. II SA/Bd 1442/21, uchylił ją w zakresie, w jakim utrzymuje w mocy decyzję I instancji w części odmawiającej przyznania prawa do zasiłku, w pozostałej części oddalając skargę. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że analizując okres 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania skarżącej jako bezrobotnej organ winien uwzględnić okresy, w których skarżąca osiągała wynagrodzenie wyższe niż minimalne, przy czym do okresu zatrudnienia należy wliczać ekwiwalent za niewykorzystany urlop, jeżeli po ustaniu zatrudnienia osoba nigdzie nie pracowała, a nadto okresy za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i fundusz pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Sąd wskazał też, że organ odwoławczy nie zajął stanowiska wobec zarzutu odwołania dotyczącego uwzględniania okresów, gdy skarżąca pobierała zasiłek opiekuńczy.