Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Po 144/22

Administracyjne postępowanie; Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Asesor WSA Sebastian Michalski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi D. B. i R. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 grudnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, postanowieniem z dnia 15 listopada 2019 roku (Nr [...], [...]), działając na skutek zażalenia W. B. oraz Prokuratora Prokuratury Rejonowej [...], uchyliło postanowienie Wójta Gminy [...] z dnia 1 października 2019 roku (nr [...]) w przedmiocie odmowy uzgodnienia w zakresie dróg gminnych inwestycji polegającej na budowie 18 budynków mieszkalnych jednorodzinnych, 2 budynków jednorodzinnych z częścią usługową oraz drogi wewnętrznej, na terenie położonym w miejscowości S., oznaczonym w ewidencji gruntów jako działki nr [...], [...] oraz [...] (obręb S.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 27 maja 2020 roku o sygn. akt II SA/Po [...], po rozpoznaniu skargi D. B., prawomocnie uchylił zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu wyroku wyjaśniono, że Kolegium trafnie uznało, że organ I instancji naruszył przepisy postępowania, w tym art. 7 i 8 K.p.a., gdyż nie dokonał pełnych ustaleń faktycznych i prawnych oraz nie wziął pod uwagę wszystkich dowodów zebranych w sprawie. Organ I instancji naruszył również art. 107 § 3 K.p.a. przez pominięcie w uzasadnieniu postanowienia ustalenia okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Jednak w ocenie Sądu, stwierdzone przez Kolegium naruszenia nie są wystarczającym uzasadnieniem dla wydania w sprawie rozstrzygnięcia kasatoryjnego. Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Kolegium nie wynika by w sprawie pozostały kwestie, które wymagają wyjaśnienia i podejmowania w tym zakresie czynności dowodowych czy analitycznych. Organ II instancji, dostrzegając w toku postępowania odwoławczego, że w sprawie nie została wzięta pod uwagę treść księgi wieczystej, winien dokonać tego we własnym zakresie, gdyż uwzględnienie stanu ujawnionego w księdze wieczystej nie wymaga "wyjaśniania". Organ II instancji nie wykazał więc, że wydanie rozstrzygnięcia merytorycznego nie było możliwe w toku postępowania odwoławczego.