Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Gd 905/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu P Spółki z o.o. z siedzibą w B. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 3 października 2022 r. nr SKO Gd/2494/22 w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz P Spółki z o.o. z siedzibą w B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

P. Spółka z o.o. wniosła sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie warunków zabudowy.

Objęta sprzeciwem decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Po rozpatrzeniu wniosku z 14 czerwca 2021 r. P. Spółka z o.o. Wójt Gminy K. ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie do 5 farm fotowoltaicznych o łącznej mocy do 5 MW wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na części działki nr [...] położonej w obrębie geodezyjnym K., gm. K..

Po rozpatrzeniu odwołania N.C. oraz M. P.-C. decyzją z 3 października 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że wprawdzie zgodnie z treścią art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021, poz. 741 ze zm.), dalej u.p.z.p., przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20.02.2015 r. o odnawialnych źródłach energii, a niewątpliwie farma fotowoltaiczna zaliczana jest do instalacji odnawialnego źródła energii i w takim przypadku literalna wykładnia art. 61 ust.3 u.p.z.p. wyłącza konieczność sporządzania analizy funkcji i cech zabudowy i zagospodarowania. Jednakże z wypracowanego w ostatnich latach orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, iż dokonanie interpretacji art. 61 ust. 3 u.p.z.p. z zastosowaniem reguł jedynie wykładni literalnej nie jest prawidłowe. Sądy wskazują, iż należy odwołać się również do reguł wykładni systemowej i przyjąć, że stosowanie art. 61 ust. 3 u.p.z.p. powinno być dokonywane z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, normujących kwestie lokalizacji mikro instalacji oraz urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 500 kW, tj. z uwzględnieniem art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a ustawy.