Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 października 2022 r., sygn. III SA/Kr 661/22

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka Sędzia WSA Ewa Michna Sędzia WSA Jakub Makuch (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 11 października 2022 r. sprawy ze skargi P. Z. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z dnia 7 marca 2022 r., nr 30/EU-O/2022 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi P. Z. (dalej: skarżący) jest decyzja Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z 7 marca 2022 r., nr 30/EU-O/2022 utrzymująca w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji w K. z 18 stycznia 2022 r. nr [...] (znak [...]), którą odmówiono skarżącemu wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy w związku ze zwolnieniem ze służby.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Skarżący został zwolniony ze służby w Policji z dniem 27 lutego 2014 r. Wnioskiem z 3 grudnia 2018 r. zwrócił się do organu I instancji o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Skarżący podał, że wypłacono mu ekwiwalent, którego wysokość ustalono na podstawie niekonstytucyjnego przepisu. Skarżący zwrócił uwagę na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15. TK orzekł w nim, że art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, ze zm., dalej: ustawa o Policji), stanowiący podstawę ustalenia i wypłacenia skarżącemu ekwiwalentu, jest niezgodny z Konstytucją RP.

Decyzją z 30 września 2019 r. (nr 367/2019) organ I instancji odmówił skarżącemu wypłaty wyrównania ekwiwalentu. Organ II instancji decyzją z 20 listopada 2019 r. utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. Zdaniem organów, z treści wyroku TK wynika wyłącznie, że wartość niezbędna do określenia wysokości ekwiwalentu nie może wynosić 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. W ocenie organów, wskazane orzeczenie nie ma charakteru prawotwórczego w znaczeniu pozytywnym. W związku z powyższym norma dotycząca wypłaty ekwiwalentu nie może zostać zrealizowana inaczej niż zostało to wykonane w 2014 r. Dopiero nowelizacja ustawy stworzy nowy stan prawny, w którym organ będzie upoważniony dokonać porównania wysokości ekwiwalentu wypłaconego z wysokością określoną w znowelizowanym przepisie.