Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 września 2022 r., sygn. II SA/Bk 479/22

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lemańska,, sędzia WSA Marek Leszczyński, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 września 2022 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A.Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] Wójt Gminy G. (dalej: "Wójt") ustalił Cezaremu Zabielskiemu (dalej: "inwestor") warunki zabudowy działki nr [...] położonej w gminie G., dla realizacji budynku inwentarskiego, tj. obory o obsadzie do 39 DJP wraz z podziemnymi kanałami na gnojowicę o pojemności 858 m3, zbiornika na nieczystości bytowe o pojemności 9,5 m3 oraz dwóch silosów zbożowych na materiały sypkie, o pojemności 16 ton każdy. Skarżącemu A. Z. (właścicielowi działki nr 61) odmówiono udziału w postępowaniu zakończonym ww. decyzją w charakterze strony (postanowienie Wójta z dnia [...] maja 2021 r. nr [...]). Decyzją z dnia [...] września 2021 r. nr [...]. Wójt zmienił ww. decyzję w zakresie pkt 1 ppkt j. (zmniejszono wysokość silosów). Decyzja z dnia [...] lipca 2021 r. stała się prawomocna dnia 22 lipca 2021 r.

Wnioskiem z dnia 10 maja 2022 r. A. Z. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. (dalej: "SKO") o stwierdzenie z urzędu nieważności ww. decyzji Wójta z dnia [...] lipca 2021 r., na zasadzie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i § 2 oraz art. 235 k.p.a. Skarżący zarzucił jej rażące naruszenie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2021, poz. 741 ze zm., dalej: "u.p.z.p."). Wskazał, że pkt 1 tego przepisu nie stosuje się do zabudowy zagrodowej w przypadku, gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową, przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie (art. 61 ust. 4 u.p.z.p.). W konkretnym przypadku zachodzi natomiast wątpliwość co do tego, jaki charakter ma nowo ustalana zabudowa na działce nr [...]. Inwestor jest bowiem posiadaczem działki nr [...] zabudowanej budynkiem inwentarskim znajdującej się w odległości około 40 metrów od granicy działki [...]; nie posiada jednak działki siedliskowej z domem mieszkalnym na terenie miejscowości K., co podważa legalność przyporządkowania nowej zabudowy, jako zabudowy zagrodowej. Ustalenie funkcji zabudowy i zagospodarowania terenu nastąpiło zatem z naruszeniem przepisów procedury administracyjnej, tj.: art. 7 i art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. Zdaniem skarżącego powyższe uchybienia są konsekwencją sporządzenia nieprawidłowej analizy urbanistycznej, która w niepełny sposób (hasłowy) odnosi się do funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu. Dalej skarżący podał, że jest właścicielem działki nr [...], która do 2021 r. znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie działki inwestora nr [...] (podzielonej na działki nr [...] i [...]). W 2020 r. Wójt ustalił inwestorowi warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie obory o obsadzie 150 DJP na działce nr [...], jednakże wydana wcześniej decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, została unieważniona decyzją SKO. Wobec powyższego podzielono działkę nr [...] wykluczając skarżącego, Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i społeczeństwo z udziału w postępowaniu, określono obsadę na 39 DJP i wybudowano niemal identyczny budynek na działce nr [...]. Końcowo skarżący podniósł, że działka nr [...] to działka zalewowa. Organ znając zaś sytuację na gruncie, odnośnie ukształtowania terenu i kierunku spływu wód, zezwolił na znaczne zabudowanie działki, która wobec zakazu zmiany naturalnego spływu wód opadowych, pozbawiona jest jej odpływu. W decyzji nie określono sposobu rozwiązania tego problemu, co jest niezgodne z przepisami odrębnymi, tj. z art. 234 ust. 1 Prawa Wodnego.