Wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Ke 160/22

Środki unijne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.) Asesor WSA Andrzej Mącznik Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi I. N. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Ś. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji

i Modernizacji Rolnictwa w K. (Dyrektor) decyzją z [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. (Kierownik) z [...] nr [...] w sprawie ustalenia I. N. kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

1.1 Dyrektor wyjaśnił, że I. N. składała wnioski o przyznanie płatności na rok 2015, 2016, 2018 i 2019. Płatności zostały przyznane. Następnie Dyrektor [...] 2021 r. decyzjami nr [...], nr [...], nr [...] oraz nr [...] stwierdził nieważność decyzji Kierownika z [...] o przyznaniu tych płatności.

W dniu [...] K. Biura Powiatowego w K. decyzją nr [...] oraz decyzją nr [...] odmówił I. N. płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego za rok 2015 i 2018 oraz w dniu [...] decyzją nr [...] oraz decyzją nr [...] odmówił stronie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego za rok 2016 i 2019.

Następnie organ ten wszczął postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia kwot nienależnie pobranych płatności za te lata i decyzją z [...] ustalił I. N. kwotę nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego w łącznej wysokości [...] zł.

1.2 Utrzymując w mocy tę decyzję Dyrektor podniósł, że wypłacone wnioskodawcy środki publiczne za lata 2015-2016 oraz 2018-2019 pochodzą ze środków z Europejskiego Funduszu Rolnego Gwarancji oraz ze środków krajowych, przeznaczonych na współfinansowanie, tj. z funduszy, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. a/ ustawy z 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1505), dalej "ustawa o Agencji". Przepis ten przewiduje wydanie decyzji w razie dokonania nienależnej lub nadmiernej wypłaty rodzajowo określonych środków publicznych. Następnie organ powołał art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 809/2014 z 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 227 z 31.07.2014, str. 69, ze zm.) i wyjaśnił, że określenie "nienależne" odnosi się nie tylko do sytuacji, w której akt stanowiący podstawę prawną przyznania płatności zostanie następnie wyeliminowany z obrotu prawnego na podstawie regulacji krajowych (Kpa), ale także do sytuacji, gdy nie zachodziły okoliczności uzasadniające udzielenie płatności na gruncie regulacji unijnych. Przyjmując zatem, że stosowne regulacje wspólnotowe przewidywały przyznanie płatności w wysokości określonej w zależności od zadeklarowanej powierzchni posiadanych gruntów rolnych, a jednocześnie normowały również przypadki, w których płatności nie przyznaje się wskutek stwierdzonych nieprawidłowości we wniosku, to ich przyznanie i wypłacenie rolnikowi wbrew tym unormowaniom powoduje, że są one nienależne.