Wyrok WSA w Opolu z dnia 3 marca 2022 r., sygn. II SA/Op 303/21

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant St. inspektor sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2022 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia, we wznowionym postępowaniu, wydania decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego z naruszeniem prawa 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...], nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. na rzecz skarżącego A. K. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez A. K. (zwanego dalej również skarżącym lub wnioskodawcą) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. (dalej w skrócie: SKO lub Kolegium) z dnia [...], nr [...], którą uchylono w całości, wydaną w trybie wznowienia, decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...], nr [...], i orzeczono co do istoty sprawy, stwierdzając, że decyzja Wójta Gminy D. z dnia [...], nr [...], ustalająca na rzecz Gminy D. lokalizację inwestycji celu publicznego została wydana z naruszeniem prawa.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Po rozpoznaniu wniosku Gminy D. z dnia 14 marca 2019 r. Wójt Gminy D. decyzją z dnia [...] ustalił na rzecz Gminy lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji obejmującej Budowę Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych (dalej w skrócie: PSZOK) w K., gmina D., na części działki nr a, a. m. [...], obręb [...]. Rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W uzasadnieniu organ wskazał, że ocena przedstawionego zamierzenia budowlanego mieści się w zamkniętym katalogu celów publicznych, o których mowa w art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wniosek Gminy D., w ocenie Wójta Gminy D., został sformułowany prawidłowo i zawierał wszystkie elementy określone w art. 52 ust. 2 ustawy i nie wymagał dołączenia do niego żadnych innych dokumentów wynikających z przepisów szczególnych. Organ wskazał, że rozpoznał stosunki własnościowe dotyczące terenu planowanej inwestycji w sposób umożliwiający ustalenie stron postępowania i zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy zawiadomił o wszczęciu postępowania oraz o przysługujących stronom uprawnieniach. Wójt Gminy D. podał, że zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Wyjaśnił nadto, że ostateczna decyzja, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, uprawnia inwestora do ubiegania się o pozwolenie na budowę, jednak kwestia realizacji tego zamierzenia zostanie rozstrzygnięta dopiero na etapie zatwierdzania projektu budowlanego i wydawania pozwolenia na budowę, co należy do kompetencji organu administracji architektoniczno-budowlanej. Wskazał dalej, że zgodnie z art. 55 ustawy decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający pozwolenie na budowę w tym sensie, że organ wydający takie pozwolenie nie może wydać decyzji w odniesieniu do terenu, który nie został objęty decyzją lokalizacyjną i nie może wykraczać poza warunki określone tą decyzją. Decyzję doręczono pełnomocnikowi Gminy D. 18 lipca 2019 r. Jednocześnie organ zawiadomił pozostałe strony o wydaniu decyzji w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości (wywieszając obwieszczenie na tablicy ogłoszeń oraz publikując obwieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Gminy D. w dniu 16 lipca 2019 r.).