Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 grudnia 2021 r., sygn. II SA/Sz 1154/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj, Asesor WSA Krzysztof Szydłowski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza C. z dnia [...] r., nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącej K. D. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2021 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej powoływane jako: "organ odwoławczy", "Kolegium"), po rozpatrzeniu odwołania K. D. (dalej powoływanej jako "Strona", "Skarżąca"), orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji Burmistrza C. z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] odmawiającej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem - P. D..

Jak podano w uzasadnieniu powyższej decyzji, podstawą odmowy wnioskowanego świadczenia przez organ I instancji było stwierdzenie, iż Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w C. orzekł, że P. D. ma ustalony znaczny stopień niepełnosprawności od [...]-go roku życia a ponadto wnioskodawczyni pobiera emeryturę z ZUS. Organ wyjaśnił także, iż P. D. jest zatrudniony w Zakładzie [...]" w C. od poniedziałku do piątku w godz. 7.00 do 13.00, a opiekę nad nim sprawuje Strona codziennie w wymiarze ok. 4 godzin. Przy czym z uwagi na zakres sprawowanej opieki, mieści się ona w ocenie organu w ramach zwykłej pomocy, jakiej powinno się oczekiwać od członków rodziny w przypadku trudności życiowych.

Kolegium po przytoczeniu przepisów regulujących zasady przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego wskazało, iż świadczenie pielęgnacyjne, jako forma wsparcia rodziny, nie jest kierowane do wszystkich opiekunów osób niepełnosprawnych, lecz tylko do tych z nich, którzy sprawując opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, czynią to w tak dużym - a wynikającym ze stopnia niepełnosprawności osoby, którą się opiekują - zakresie i rozmiarze, że opieka ta nie pozwala im na podjęcie innej pracy. Przy czym przez rezygnację z zatrudnienia, w znaczeniu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm. - dalej powoływanej jako "u.ś.r."), należy rozumieć faktyczny brak możliwości podjęcia zatrudnienia z powodu konieczności sprawowania tej opieki lub rezygnację z zatrudnienia w celu jej sprawowania. Świadczenie pielęgnacyjne ma być bowiem rekompensatą za rezygnację z pracy z uwagi na konieczność opieki nad osobą bliską, która jej wymaga. Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jest formą wynagrodzenia przez państwo osoby, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem osoby niepełnosprawnej, w zamian za rezygnację albo niepodejmowanie zatrudnienia w związku z koniecznością opieki nad tą osobą niepełnosprawną.