Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 listopada 2021 r., sygn. II SA/Sz 850/21

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Asesor WSA Krzysztof Szydłowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 listopada 2021 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję G. I. T. D. w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Z. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. nałożył na M. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Usługi Transportowe [...] karę pieniężną w kwocie [...]zł. Decyzję wydano na podstawie art. 92a ust. 1, ust. 5 pkt 1, ust. 6, i ust. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2140 ze zm.).

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że przeprowadzona kontrola wykazała, iż w zakresie obowiązku przechowywania danych cyfrowych z karty kierowcy i urządzenia rejestrującego, system nadzoru w kontrolowanym przedsiębiorstwie działał w sposób ograniczony. Przewoźnik nie był w stanie jednoznacznie wskazać rodzaju wykonywanych przewozów w poszczególnych dniach (a także godzinach w przypadku linii regularnej), co nie pozwoliło na ustalenie czy wykonywane przez danego kierowcę przewozy podlegały przepisom rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. U. L. 102 z 11.04.2006 r. ze zm.), czy ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców. Ponieważ kontrolowany przewoźnik uniemożliwił przeprowadzenie kontroli w części, uzasadniało to nałożenie na niego kary pieniężnej.

W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik strony zarzucił wydanie jej z naruszeniem art. 107 § 3 k.p.a., poprzez oparcie rozstrzygnięcia tylko na części materiału dowodowego, co miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez przerzucenie obowiązku należytego wyjaśnienia sprawy na stronę, naruszenie art. 8 k.p.a. poprzez sformułowanie decyzji w sposób nie budzący zaufania do władzy publicznej. W odwołaniu podniesiono też zarzut naruszenia art. 6 k.p.a. w zw. z art. 50 pkt 1 oraz art. 55 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym poprzez żądanie okazania dokumentów oraz złożenia wyjaśnień w zakresie nieobjętym przepisami prawa. W ocenie odwołującego się podczas kontroli zostały okazane wszystkie wymagane przepisami prawa dokumenty w tym pełna dokumentacja związana z czasem pracy kierowców. Jednakże organ uznał, że dokumentacja ta nie była wystarczająca do przeprowadzenia rzetelnej analizy materiału dowodowego, w konsekwencji stanął na stanowisku, że strona dopuściła się naruszenia określonego w lp. 1.6 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym - niepodanie się lub uniemożliwienie przeprowadzenia kontroli w całości lub w części. Zdaniem odwołującego się, zarzut ten jest bezzasadny ponieważ przewoźnik okazał do kontroli wszelkie posiadane i wymagane prawem dokumenty. Stanowisko organu stanowi przejaw nonszalancji, braku woli i zaangażowania do przeprowadzenia postępowania zgodnie z przepisami prawa w oparciu o udostępnione przez stronę dowody (dokumenty), w toku postępowania kontrolnego. Podczas kontroli organ wezwał stronę do okazania harmonogramów czasu pracy kierowców za okres podlegający kontroli, mimo tego, że przewoźnik wyjaśnił w trakcie kontroli, iż nie ma obowiązku archiwizowania tego typu dokumentów. W przypadku gdyby przewoźnik miał obowiązek przechowywania tego typu dokumentów i okazania ich do kontroli, prawodawca (krajowy lub unijny) określiłby zakres tych dokumentów w sposób bezpośredni, enumeratywnie określił zasady kontroli i archiwizacji. W niniejszej sprawie, w odniesieniu do linii regularnych, obowiązki przewoźnika związane z dokumentacją przewozową określone są w następujących przepisach: