Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 listopada 2021 r., sygn. II SA/Gl 924/21

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant specjalista Ewa Bojarska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2021 r. sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Bieruniu z dnia 25 marca 2021 r. nr III/2/2021 w przedmiocie ochrony zwierząt stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 25 marca 2021 r., nr III/2/2021 (Dz. Urz. Woj. Śl. z 2021 r., poz. 2296), Rada Miejska w Bieruniu, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 1372 - dalej u.s.g.), art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (j.t. Dz. U. z 2020 r., poz. 638 ze zm. - dalej u.o.z.), przyjęła "Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie miasta Bierunia w 2021 r."

Wojewoda Śląski pismem z dnia 27 lipca 2021 r. złożył skargę na powyższą uchwałę, zaskarżając ją w całości, jako sprzeczną m. in. z art. 11a ust. 5 u.o.z.

W uzasadnieniu skarżący podał, że treść § 14 Programu nie wypełnia delegacji ustawowej z przepisu art. 11a ust. 5 u.o.z. w związku z art. 7 Konstytucji RP. Ujęcie w § 14 pkt 1 Programu łącznej kwoty środków (67.000 zł), przeznaczonych na realizację kilku zadań programowych jest nieprawidłowe. W przepisie § 11 ust. 2 Programu wskazano, że zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt realizuje m. in. schronisko, poprzez zapewnienie dyżuru lekarza weterynarii. Tymczasem brak jest możliwości powierzenia realizacji takiego zadania schronisku. Nadto, w programie nie można wskazywać, jako realizatorów podmiotów, które nie są w żaden sposób podporządkowane gminie, pomimo iż organ wykonawczy gminy zawarł już z nimi umowy cywilnoprawne na wykonywanie przez nie usług. Z kolei regulacja zawarta w § 8 Programu, że sprawowanie opieki nad kotami wolno żyjącymi, w tym ich dokarmianie, realizują wskazane tam podmioty, jest niewystarczająca dla uznania, iż prawidłowo realizuje delegację ustawową w tym zakresie. W uchwale powinny być bowiem zawarte konkretne zasady w zakresie opieki nad kotami wolno żyjącymi. W § 1 ust. 2 pkt 10 Programu Rada zawarła definicję "kotów wolno żyjących". W ocenie organu nadzoru organ uchwałodawczy nie dysponuje uprawnieniem do zdefiniowania ww. pojęcia. Zgodnie z art. 11a ust. 2 pkt 7 ww. ustawy Program powinien wskazywać gospodarstwo rolne w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich. W §1 ust. 2 pkt 6 Programu prawidłowo wskazano gospodarstwo rolne, zapewniające miejsce dla wszystkich zwierząt gospodarskich. Jednakże już dalsze regulacje przyjęte w § 7 i § 10 Programu, odniesiono wyłącznie do bezdomnych zwierząt gospodarskich, a nie jak wymaga tego ustawodawca do wszystkich zwierząt gospodarskich. Do wyznaczonego gospodarstwa powinny trafić wszystkie zwierzęta gospodarskie, bez względu na przyczynę ich sytuacji kryzysowej. Rada przepisem § 9 Programu w sposób niewystarczający uregulowała kwestię poszukiwania nowych właścicieli dla zwierząt bezdomnych (§ 11a ust. 2 pkt 5 ustawy). Nadto Rada powinna zawrzeć szczegółowe regulacje wskazujące na sposób realizacji zadania z 11a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy (odławianie bezdomnych zwierząt). W szczególności powinna określić, stosownie do wymogu § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 sierpnia 1998r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt (Dz. U. Nr 116 poz. 753), czy wyłapywanie bezdomnych zwierząt ma charakter stały, czy też okresowy.