Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. I SA/Gl 959/21

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury, Asesor WSA Monika Krywow, Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2021 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 rok 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 6.917 zł (słownie: sześć tysięcy dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej: O.p.) oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 570) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925) po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A Sp. z o.o. od decyzji Burmistrza Miasta R. z dnia [...] r.

nr [...] w sprawie podatku od nieruchomości za 2016 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] organ I instancji określił A Sp. z o.o. (dalej: Spółka, strona, skarżąca) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2016 r. w kwocie [...] zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r. w kwocie [...] zł.

W piśmie z dnia 5 stycznia 2021 r. Spółka wniosła odwołanie od powyższej decyzji, w części w której organ odmówił stwierdzenia nadpłaty i określił wysokość zobowiązania podatkowego nie uwzględniając stanowiska podatnika dotyczącego skorygowania deklarowanej podstawy opodatkowania w kategorii "budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" dla obiektów całkowicie zamortyzowanych, a także w części, w której organ określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, nie uwzględniając stanowiska Spółki dotyczącego wyłączenia z opodatkowania wartości urządzeń technicznych. Skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji w zaskarżonej części i orzeczenie co do istoty sprawy polegające na stwierdzeniu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r., przy uwzględnieniu, że podstawę opodatkowania dla budowli całkowicie zamortyzowanych stanowi ich wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych z dnia 1 stycznia ostatniego roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego oraz uwzględnieniu, że w przypadku urządzeń technicznych posadowionych na fundamentach opodatkowaniu podlegać powinny jedynie ich elementy budowlane, tj. fundamenty. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 oraz art. 197 § 1 O.p. poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny materiału dowodowego, w szczególności poprzez oparcie się na opinii biegłego A.K., która jest nielogiczna i niespójna, do czego organ się nie odniósł. W szczególności zarzucono, że biegły posługuje się pojęciem całości techniczno-użytkowej, co jest nieuzasadnione w świetle znowelizowanych przepisów prawa budowlanego. Dalej podniesiono zarzut naruszenia art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.) z uwagi na przyjęcie, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych ich podstawę opodatkowania ustala się i w praktyce wynosi ona tyle samo co w przypadku budowli podlegających amortyzacji i zasadniczo jest to wartość początkowa, podczas, gdy z przepisu wprost wynika, że w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę ich opodatkowania stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego i nie jest to wartość początkowa bez uwzględniania odpisów amortyzacyjnych. W odniesieniu do opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych Spółka sformułowała ponadto zarzut naruszenia art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w zw. z art. 4 ust. 4 u.p.o.l. i art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.), art. 87 ust. 1 w zw. z art. 217 Konstytucji RP oraz art. 2a O.p. W zakresie zakwalifikowania obiektów odpylaczy jako budowli podlegających w całości opodatkowaniu podniesiono zarzut naruszenia art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz.1409 ze zm., dalej: P.b.). Zdaniem strony bezpodstawnie pominięto część art. 3 pkt 3 P.b. stanowiącą, że odrębnymi i samodzielnymi budowlami są części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Spółka wyraziła opinię, że nie jest możliwa sytuacja, w której budowla będzie składała się z innych budowli, a do tego sprowadza się stanowisko organu, który jako budowle kwalifikuje odpylacze, w przypadku których budowlami są wyłącznie części budowlane - fundamenty. Ponadto organ dodatkowo kwalifikuje odpylacze jako urządzenia budowlane, wobec czego kwalifikacja tych obiektów nie jest jednoznaczna. Nadto strona wytknęła, że organ odwołuje się do pojęcia całości techniczno-użytkowej, które w wyniku nowelizacji zostało usunięte z definicji budowli w P.b. Zdaniem Spółki zmiana art. 3 pkt 3 P.b. poprzez wyłączenie z definicji obiektu budowlanego "urządzeń technicznych" z którymi obiekt budowlany ma stanowić "całość techniczno-użytkową", zapewniła spójność tego przepisu z art. 3 pkt 3 P.b. - urządzenia techniczne podlegają opodatkowaniu, gdy są wolnostojące, a gdy posiadają części budowlane lub fundamenty opodatkowaniu podlegają tylko części budowlane, fundamenty. Organ niezasadnie zatem zrównał wolnostojące urządzenia techniczne nieposiadające części budowlanych z urządzeniami technicznymi posiadającymi takie elementy i w konsekwencji opodatkował sporne obiekty jako budowle pomimo tego, że nie są wprost wymienione jako przykłady budowli w art. 3 pkt 3 P.b. ani przykłady urządzeń budowlanych w art. 3 pkt 9 P.b.