Wyrok WSA w Kielcach z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. I SA/Ke 476/19

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz P. S.A. z siedzibą w L. kwotę 13 551,12 (trzynaście tysięcy pięćset pięćdziesiąt jeden 12/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] nr [...] uchyliło decyzję Prezydenta Miasta

z [...] nr [...] w sprawie określenia A. S.A. w L. (Spółka) wysokości zobowiązania podatkowego na rok 2013 w podatku od nieruchomości w kwocie 3.089.601 zł, stwierdzenia nadpłaty

w podatku od nieruchomości za rok 2013 w wysokości 42.931 zł, odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2013 w kwocie 274.076 zł

i orzekło o stwierdzeniu nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2013 w wysokości 43.536 zł, odmowie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2013 w wysokości 273.471 zł, określeniu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2013 w wysokości 3.088.996 zł.

Organ ustalił, że Spółka wnioskiem z 24 stycznia 2018 r. na podstawie art. 74, art. 75 § 1 i § 3 oraz art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości na rok 2013 wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. W korekcie Spółka zwiększyła powierzchnię użytkową budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o 2747,92 m² oraz jednocześnie zmniejszyła wartość budowli o kwotę 18.647.642 zł. W uzasadnieniu korekty wyjaśniono, że ma ona związek z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 13 grudnia 2017 r. o sygn. akt SK 48/15, w którym Trybunał orzekł, że art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie w jakim umożliwia uznanie za budowlę obiektu budowlanego, który spełnia kryterium bycia budynkiem przewidziane w art. 1 a ust. 1 pkt 1 tej ustawy jest niezgodny z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych wywodzoną z art. 84 w związku z art. 212 w zw. z art. 64 ust 3 Konstytucji RP.