Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 października 2021 r., sygn. IV SA/Po 72/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Sędzia WSA Maria Grzymisławska-Cybulska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 października 2021 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowego z siedzibą w Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze K. (dalej: SKO, organ II instancji) decyzją z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania Przedsiębiorstwa H. w Ś. , od decyzji Burmistrza G. O. (dalej: Burmistrz, organ I instancji) z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...] w sprawie umorzenia postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie żelbetowych ekranów osłaniających skład opału oraz konstrukcji nośnej dla instalacji zraszającej na szczycie ekranów, położonej na terenie miejscowości O., oznaczonym w ewidencji jako działki nr [...], [...] i [...] (obręb [...] M. O.) - na podstawie art. 17 pkt. 1, 127 § 2 oraz art. 138 § 1 pkt. 2 kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i odmówiło ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie żelbetowych ekranów skład opału oraz konstrukcji nośnej dla instalacji zraszającej na szczycie ekranów, położonej na terenie miejscowości O., oznaczonym w ewidencji jako działki nr [...], [...], [...] (obręb [...] M. O.).

W uzasadnieniu SKO wskazało, że zaskarżoną decyzją Burmistrz umorzył postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla w.w. inwestycji. Jak wynika z uzasadnienia decyzji, inwestor w zakreślonym terminie nie uzupełnił dokumentów o decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Od powyższej decyzji odwołanie złożył inwestor. Zarzucił naruszenie § 3 ust. 1 pkt. 37 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko przez błędne przyjęcie, że planowana inwestycja będzie "instalacją" w rozumienia w/wym. rozporządzenia, co miało wpływ na wynik sprawy i uznanie, że inwestor musi posiadać decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. W ocenie odwołującej spółki planowana inwestycja nie jest instalacją. Zamiarem odwołującej spółki jest postawienie wyłącznie tzw. "boksów węglowych" w celu składowania surowca. Podała, że ma to być prosty budynek z kilku ścian, bez specjalistycznych instalacji. Odwołująca dodała, że planowana inwestycja nie będzie nawet potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. W jej ocenie nie ma potrzeby wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed decyzją o warunkach zabudowy. Zdaniem odwołującej organ I instancji błędnie uznał, że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie § 3 ust. 1 pkt. 37 w/wym. rozporządzenia. Zdaniem odwołującej spółki planowana inwestycja spełnia wszystkie przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt. 1-5 u. p. z. p.