Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 marca 2021 r., sygn. VII SA/Wa 2052/20

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Antas (spr.) Sędziowie: WSA Artur Kuś WSA Grzegorz Rudnicki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 marca 2021 r. sprawy ze skargi J. K. i A. N. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]września 2020 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz J. K. i A. N. solidarnie kwotę 714 zł (siedemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...]września 2020 r. znak: [...]Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), dalej: k.p.a., w wyniku rozpatrzenia odwołania R. D. od decyzji Wojewody [...] z [...] stycznia 2019 r., znak: [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...]z [...]października 2010 r. nr [...]uchylił zaskarżoną decyzję w całości i stwierdził nieważność ww. decyzji Starosty [...]z [...] października 2010 r.

W odniesieniu do ustaleń faktycznych i prawnych, które stały za wydanym rozstrzygnięciem, Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: GINB) stwierdził, że w wyniku rozpatrzenia wniosku J. K. i A. N. Starosta [...] decyzją z [...] października 2010 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorom pozwolenia na budowę bosmanatu wraz z usługami towarzyszącymi do obsługi istniejącej przystani żeglarskiej oraz niezbędną infrastrukturą w miejscowości [...], na działce nr ew. [...]i [...], obręb [...], gm. [...]. Powyższa decyzja została na wniosek inwestorów zmieniona kolejnymi decyzjami z [...] grudnia 2011 r. nr [...], z [...]sierpnia 2016 r. nr [...] i z [...]kwietnia 2017 r. nr [...].

Wnioskiem z [...]października 2018 r. R. D. wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Starosty [...]z [...] października 2010 r. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, tj. przepisami prawa miejscowego mającymi służyć ochronie środowiska. Wnioskodawca wyjaśnił, że obiekt niebędący bosmanatem, ale klasycznym apartamentowcem został zlokalizowany w odległości co najwyżej kilkunastu metrów od brzegu jeziora [...], co jest sprzeczne z § 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Wojewody [...]z dnia [...]grudnia 2008 r. nr [...]w sprawie Obszaru [...] (Dz. Urz. Woj. [...]Nr [...], poz. [...]), dalej: rozporządzenie nr [...].