Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2021 r., sygn. I SA/Po 813/20

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 05 marca 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

" A" S.A. - dalej: "skarżąca" (poprzednio: " A Z. " S.A.) zwróciła się do Prezydenta Miasta [...] o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. Uzasadniając wniosek skarżąca podniosła, że w związku z wątpliwościami odnośnie klasyfikacji elektrofiltrów kotła [...]1, [...]2, 2K, 3K zlokalizowanych w P. przy ul. [...] (w granicach działki obręb G., ark. [...] dz. nr [...]) przeprowadziła weryfikację zasadności dotychczasowej klasyfikacji tych obiektów dla celów podatkowych dochodząc do oceny, że elektrofiltry powinny być sklasyfikowane jako budynki wraz z przynależnymi instalacjami wewnątrz budynków. Zatem dotychczasowe klasyfikowanie elektrofiltrów jako budowli było nieprawidłowe. W rezultacie wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty skarżąca złożyła skorygowaną deklarację na podatek od nieruchomości za 2012 r., w której podstawę opodatkowania budowli zmniejszyła o [...] zł oraz zwiększyła podstawę opodatkowania budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej o [...] m2.

Prezydent Miasta [...] decyzją z [...] kwietnia 2018 r., nr [...] odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. W toku postępowania podatkowego do materiału dowodowego sprawy włączył m. in. opinię techniczną w zakresie klasyfikacji czterech spornych obiektów budowlanych sporządzoną na potrzeby innego postępowania dotyczącego skarżącej. Prezydent nie podzielił stanowiska skarżącej , że elektrofiltry kotłów należy klasyfikować jako budynki wraz z przynależnymi instalacjami wewnątrz budynków. W ocenie Prezydenta konstrukcja elektrofiltrów nie daje podstaw do uznania tych obiektów budowlanych za budynek czy za obiekt małej architektury w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Prezydent nie zgodził się z opinią sporządzoną na zlecenie spółki, nie zgodził się również ze skarżącą, że protokół z kontroli przeprowadzonej przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w sposób jednoznaczny rozstrzygał kwestię przyporządkowania elektrofiltrów do kategorii budynków. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego dokonał takiej kwalifikacji kierując się tym, czy dane obiekty budowlane spełniają wprost definicję budynku w oparciu o ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623 ze zm. - dalej: "P.b.") nie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. nr 95 poz. 613 ze zm. - dalej: "u.p.o.l."). Prezydent stwierdził również, że zarzuty co do wiarygodności powołanego przez organ pierwszej instancji biegłego ze strony skarżącej zostały podniesione dopiero po wydaniu przez niego niekorzystnej dla skarżącej opinii. Wyjaśnił również, że w niniejszej sprawie przy kwalifikacji obiektów nie można odwoływać się do klasyfikacji środków trwałych czy też do klasyfikacji obiektów budowlanych, tak jak uczyniła to skarżąca składając opinię dotyczącą weryfikacji środków trwałych. Zdaniem Prezydenta sporne elektrofiltry kotłów powinny być klasyfikowane jako budowle. Na całość techniczno-użytkową elektrofiltrów kotłów składają się zarówno elektrofiltry kotłów jak i obiekty budowlane, w których są one posadowione. Wskazane elementy stanowią łącznie urządzenia techniczne. Wbrew stanowisku spółki elektrofiltry kotłów nie mogą funkcjonować niezależnie od obiektów w których są posadowione, bowiem obiekty te stanowią ochronę urządzeń, tj. elektrofiltrów przed szkodliwym działaniem warunków atmosferycznych. Powyższe stanowisko potwierdza opinia biegłego rzeczoznawcy budowlanego z grudnia 2017 r. W opinii tej wskazał, że elektrofiltry zostały zaprojektowane i wykonane wraz z obudową, która stanowi integralną i niezbędną część zapewniającą prawidłowe i bezpieczne użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem funkcjonalno-użytkowym, co zgodnie z definicją P.b. i u.p.o.l. charakteryzuje budowlę jako obiekt budowlany. Brak fundamentów powoduje, że obudowa filtra nie posiada elementu niezbędnego do uznania jej za budynek. Prezydent zauważył również, że powołani w sprawie biegli precyzyjnie przedstawili związek elektrofiltrów z innymi obiektami i wyjaśnili m. in., że elektrofiltry są ogniwem pośrednim (służącym do oczyszczenia gazów spalinowych z pyłów w celu zapewnienia ochrony atmosfery) między kotłami wytwarzającymi spaliny podczas spalania węgla, a kominem wyrzucającym spaliny po oczyszczeniu do atmosfery. W ocenie biegłych elektrofiltry są powiązane z budowlami takimi jak, kanały dolotowe i wylotowe (tunele) wsparte na estakadach, słupach, oraz sieciami uzbrojenia terenu. Omawiane elektrofiltry pełnią w procesie technologicznym, w którym biorą udział podstawową rolę, bowiem służą do oczyszczenia gazów spalinowych z pyłów w celu zapewnienia ochrony atmosfery. Z uwagi na powyższe sporne obiekty można uznać za obiekt będący urządzeniem budowlanym a przez to i budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Wyjaśnili również, że elektrofiltry zostały na etapie udzielania pozwolenia na budowę uznane przez organy administracji architektoniczno-budowlanej za obiekt budowlany. Prezydent zaznaczono, że decyzja uwzględnia rozważania zawarte w wyroku TK z 13 grudnia 2017 r., SK 48/15.