Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Rz 1114/20

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ AWSA Karina Gniewek-Berezowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi I. B. i S. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odszkodowania odpowiadającego wartości poniesionych szkód oraz odszkodowania za utratę wartości nieruchomości - skargę oddala -

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi I. B. i S. B. (dalej "skarżący"), jest decyzja Wojewody [...] (dalej "Wojewoda") z [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odszkodowania odpowiadającego wartości poniesionych przez szkód oraz odszkodowania za utratę wartości nieruchomości.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...], po rozpoznaniu wniosku skarżących z [...] stycznia 2020r. Starosta [...], dalej "Starosta", odmówił wypłaty odszkodowania odpowiadającego wartości poniesionych szkód (obejmujących rzeczywiste straty i utracone korzyści) oraz zmniejszeniu wartości i użyteczności nieruchomości wnioskodawców oznaczonych jako działki ewidencyjne nr 3117/2 i 3118, położone w [...], z powodu budowy na nich urządzeń przesyłowych.

Starosta zajął stanowisko, że wnioskodawcy nie byli adresatami decyzji wywłaszczeniowej będącej podstawą budowy urządzeń przesyłowych. Tymczasem do ubiegania się o odszkodowanie na podstawie art. 128 ust. 4 i art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 65, ze zm., dalej "u.g.n.") uprawnieni są jedynie adresaci takiej decyzji, ponieważ brak jest przepisów szczególnych uzasadniających możliwość przejścia roszczenia o odszkodowanie na ich następców prawnych.

W odwołaniu od powołanej wyżej decyzji I. i S. B., zarzucili obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art.124 ust. 1 w związku z art. 128 ust. 4 oraz w związku z art. 129 ust. 5 pkt 3 u.g.n. przez ich niezastosowanie i odmowę ustalenia odszkodowania oraz ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepisy te mają zastosowanie jedynie wobec osoby będącej właścicielem części nieruchomości w dniu wywłaszczenia, podczas gdy niniejsza regulacja zawiera również umocowanie do nadania statusu legitymacji czynnej właścicielowi nieruchomości będącemu następcą prawnym osoby będącej właścicielem nieruchomości w dniu wywłaszczenia pod budowę urządzeń przesyłowych. Zarzucili ponadto obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść decyzji, tj.: art. 7, w zw. z art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256, ze zm., dalej "k.p.a.") poprzez naruszenie obowiązku wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, poprzez uznanie, że skarżący nie posiadali legitymacji czynnej do występowania z przedmiotowym wnioskiem objętym sprawą oraz przez pominięcie w całości wniosków dowodowych skarżących w zakresie opinii biegłych. Zarzucili ponadto obrazę art. 80 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z pominięciem oczywistych dowodów poprzez uznanie, że postanowienie Sądu Rejonowego w [...] z 20 maja 2019 r. wydane w sprawie sygn. akt. [...] oraz umowa darowizny z 8 lipca 1993 r. nie stanowią o legitymacji czynnej skarżących do wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie. Ponadto zarzucili naruszenie art. 107 § 1 i § 4, art. 9 i art. 10 k.p.a. poprzez brak opisania w uzasadnieniu decyzji podstaw faktycznych i prawnych jej wydania, w szczególności poprzez pominięcie uzasadnienia wydania decyzji odmownej w sprawie oraz naruszenie art. 9 i art. 14 k.p.a. poprzez pominięcie obowiązku należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego, a w konsekwencji nieprzeprowadzenie w całości postępowania w sprawie. W ocenie odwołujących doszło także do naruszenia art. 107 § 3 k.p.a. polegającego na braku wskazania w uzasadnieniu decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.