Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 stycznia 2021 r., sygn. III SA/Lu 591/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski Sędziowie Sędzia WSA Anna Strzelec (sprawozdawca) Sędzia WSA Iwona Tchórzewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu [...] stycznia 2021 r. sprawy ze skargi [...] na akt Starosty z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt; II. uznaje obwiązek Starosty dokonania zwrotu na rzecz [...] kwoty [...]zł ([...]) za wydanie karty pojazdu nr [...] dla samochodu osobowego marki [...] o numerze rejestracyjnym [...]; III. zasądza od Starosty na rzecz [...] kwotę [...]zł ([...]) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] czerwca 2020 r. [...] (dalej jako strona, skarżący) wystąpił do Starosty (dalej jako organ) o zwrot kwoty [...]zł stanowiącej część wniesionej opłaty za wydanie karty pojazdu nr [...] dla samochodu osobowego marki [...] nr [...] o nr rej. [...]

W uzasadnieniu wniosku skarżący wyjaśnił, że wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 Prawa o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło daninę publiczną, co naruszało art. 217 Konstytucji RP. Skarżący argumentował, że skoro uiścił na rzecz Starostwa Powiatowego w [...] opłatę za wydanie karty pojazdu powyżej faktycznego kosztu jej wytworzenia, to została ona pobrana bez podstawy prawnej. W konsekwencji wniosek o stwierdzenie jego uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu jest uzasadniony.

W odpowiedzi na ten wniosek organ pismem z dnia [...] lipca 2020 r. (nr [...]) wyjaśnił, że nie ma podstaw do zwrotu żądanej części opłaty za wydanie karty pojazdu dla samochodu osobowego marki [...] o nr rej. [...] W uzasadnieniu tego stanowiska organ stwierdził, że w okresie od 21 sierpnia 2003 r. do 14 kwietnia 2006 r. opłaty za wydanie karty pojazdu były naliczane i pobierane w wysokości 500 zł na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) - dalej jako rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. Wskazał, że nie jest rolą organu rejestrującego pojazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rozstrzyganie, czy obowiązujące przepisy, które regulują zasady postępowania organów w tych sprawach, są zgodne z traktatami unijnymi. Dalej organ argumentował, że dochodzenie zwrotu opłaty za wydanie kary pojazdu jako zwrotu nienależnego świadczenia podlega 10-letniemu terminowi przedawnienia, bowiem co do zasady, roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia przedawniają się w tym terminie. W związku z powyższym organ nie znalazł podstawy do zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu. Organ wyjaśnił, że nie mógł również wydać decyzji odmawiającej zwrotu, ponieważ nie miał podstaw do takiego działania z uwagi na przedawnienie. Organ wskazał, że roszczenie przedawniło się [...] marca 2012 r.