Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. III SA/Wr 357/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia WSA Marcin Miemiec, Protokolant Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 2 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi D. P. i L. P. na czynność Prezydenta W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżących kwotę 102 (sto dwa) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarżący, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r. w sprawie sygn. akt U 6/04 (Dz. U. z 2006 r. Nr 15, poz. 19) stwierdzający, że przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. nr. 137, poz. 1310) jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r., Nr 108 poz. 908 ze zm.) oraz art. 92 ust. 1 i art.217 Konstytucji RP, wystosowali w piśmie z dnia [...] r. do Prezydenta W. wezwanie do zwrotu nadpłaty w wysokości 2.550 zł za wydanie karty pojazdu dla sześciu pojazdów zarejestrowanych w 2005 r.

W odpowiedzi na ten wniosek organ w dniu [...] r. odmówił zwrotu podając, że opłata za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł. została uiszczona według obowiązującego w dacie pobrania należności, przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310). Uzasadniając swe stanowisko organ argumentował, że wprawdzie niekonstytucyjność tego przepisu stwierdził Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, jednak moc obowiązującą swojego rozstrzygnięcia odroczył do dnia 1 maja 2006 r., zgodnie z posiadanymi w tym zakresie uprawnieniami wynikającym z art. 190 ust. 3 Konstytucji RP. Zatem w dacie pobrania opłaty organy rejestracyjne nie tylko były do tego uprawnione, ale wręcz miały taki obowiązek. Z kolei orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości określa zakres przypadków, w których zwrot nienależnie pobranych opłat jest należny. Odnosi się on jednak do przypadków, w których beneficjant opłaty i decydujący o jej wprowadzeniu są tym samym podmiotem. W niniejszej sprawie beneficjantem opłat była Gmina a o wprowadzeniu opłat decyzję podjął Minister Infrastruktury. Zatem obowiązku nie należy wyprowadzać z prawa unijnego.