Wyrok WSA w Lublinie z dnia 15 stycznia 2021 r., sygn. I SA/Lu 520/20

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Małgorzata Fita WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych za listopad 2018 r. - skargę oddala.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...], po rozpoznaniu odwołania M. N., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności skarżącego jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych, z tytułu niepobranego podatku za listopad 2018 r. w kwocie [...] zł.

Jak wynika z akt sprawy i treści zaskarżonego rozstrzygnięcia, orzeczenie o odpowiedzialności skarżącego związane było z ustaleniem, że w dniu [...] listopada 2018 r. sporządził jako notariusz akt notarialny nr Rep. [...], obejmujący sprzedaż działki gruntu rolnego o nr [...] i powierzchni 0,72 ha położonej

w miejscowości [...], gmina [...], nie pobierając przy tym podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tymczasem w roku 2018 krajowy limit skumulowanej kwoty pomocy de minimis w rolnictwie został wykorzystany na dzień 7 listopada, wobec czego w przedmiotowej sprawie nie spełniono jednej z przesłanek zwolnienia podatkowego i podatek powinien zostać pobrany. Pomimo wezwania organu I instancji, skarżący nie złożył korekty deklaracji PCC-2 za listopad 2018 r.

Skarżący w odwołaniu podnosił naruszenie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej jako u.p.c.c.) w zw. z art. 31 ust. 1 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. W jego ocenie, przestrzeganie krajowego limitu skumulowanej pomocy de minimis w rolnictwie należy do naczelnika urzędu skarbowego, a nie do notariusza, dlatego też brak jest winy notariusza w tej materii. Nie jest zadaniem notariusza badanie czy dany rolnik jest uprawniony do skorzystania z pomocy de minimis. Notariusze działają tylko na podstawie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a przepisy te nie odsyłają do ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, czy też do wydanych na podstawie tej ustawy rozporządzeń. Przepisy te nie wskazują również, jakimi dowodami należy potwierdzić okoliczność skorzystania ze zwolnienia podatkowego.