Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 grudnia 2020 r., sygn. II SA/Sz 453/20

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi C. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób represjonowanych z dnia [...]. nr [...], II. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. na rzecz skarżącego C. K. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. Wnioskiem z dnia 12 listopada 2019 r. C. K. (dalej przywoływany jako: "Skarżący"), zwrócił się z prośbą o "odszkodowanie za czasy okupacji". We wniosku wskazał, że jako 12-letnie dziecko został skierowany do pracy przymusowej - "wywieziony na okopy", 16 kilometrów od domu, gdzie był zmuszony do pracy do późnego wieczora.

2. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po rozpoznaniu wniosku, decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. odmówił Skarżącemu przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej.

W uzasadnieniu Organ krótko wskazał, że z opisu represji przedstawionego przez Skarżącego wynika, że praca przymusowa nie była połączona z wywiezieniem (deportacją) a Skarżący codziennie dochodził do pracy z rodzinnego domu.

3. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Skarżący wskazał na nieścisłości w opisie sytuacji. Uwypuklił, że faktycznie miała miejsce deportacja, gdyż Skarżący wspólnie z innymi został przewieziony z miejsca zamieszkania do miejsca obozu pracy, że za przewinienia groził brak przepustki do domu, wywóz do innych obozów lub śmierć. Wskazał, że przepustki były "jakby przejściem do stołówki po żywność", zaś dotkliwe kary skutkowały pracą o głodzie; w przypadku Skarżącego zastosowana kara - dotkliwe pobicie skutkowała utratą wzroku w lewym oku.