Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Kr 1052/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Wiesław Kuśnierz (spr.) Sędziowie: WSA Piotr Głowacki WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2020 r. znak [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. (dalej: organ I instancji, PMK) decyzją z dnia [...] listopada 2019 r., znak: [...] określił A. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka, Odwołująca, Strona) wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za 2016 r. na kwotę 92.100,00 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż w trakcie prowadzonych czynności sprawdzających wywiązywania się podatników z nałożonych prawem obowiązków, PMK ustalił, że Spółka nie złożyła prawnie wymaganej deklaracji na rok 2016. W związku z powyższym opierając się na art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm. dalej: O.p.), w dniu 30 sierpnia 2019 r. organ I instancji postanowił o wszczęciu postępowania podatkowego w sprawie określenia podatku od nieruchomości za rok 2016. PMK wskazał, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 716 ze zm., dalej: u.p.o.l.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z działalnością gospodarczą.

Przez budowlę należy rozumieć obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 1a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy). Definicja z ww. ustawy odsyła więc w zakresie pojęcia obiekt budowlany do prawa budowlanego. Według art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.; dalej: P.b.) za obiekt budowlany należy uznać budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony zużyciem wyrobów budowlanych. Przykładowe wyliczenie budowli zawiera art. 3 pkt 3 P.b. Wśród wymienionych w tym przepisie budowli znajdują się "wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe". Wskazano, iż urządzenia reklamowe "to jedyna kategoria obiektów budowlanych wymienionych w art. 3 pkt 3 P.b., których zaliczenie do pojęcia "budowli" uzależnione zostało wprost od ich trwałego związania z gruntem, przy czym brak jest jednoczesnego wskazania, iż przesłanką tej trwałości muszą być fundamenty. Stąd z punktu widzenia niniejszej sprawy zasadniczą kwestią było w ocenie organu I instancji zbadanie czy tablice reklamowe należące do Strony umieszczone na terenie K. w 2016 r. były trwale związane z gruntem.