Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Gd 635/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska ( spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w upadłości z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w G. z dnia 6 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 grudnia 2018 r. Prezydent Miasta T. (dalej w skrócie zwany Prezydentem lub organem pierwszej instancji) wydał decyzję, w której określił A S.A. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2018 rok w kwocie 205.684 zł.

Decyzja powyższa została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 19 marca 2019r.

Decyzją z dnia 16 października 2019 r. wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezydent określił A S.A. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2018 rok w kwocie 388.911 zł. Przedmiotem opodatkowania było prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych i prawo własności znajdujących się na nich budynków i budowli położonych w T. oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr [...] znajdujące się przy ul. [...] oraz działka nr [...] przy ul. [...].

Zdaniem organu, podatnik nieprawidłowo zadeklarował kwotę zwolnienia od podatku na podstawie uchwały Rady Miasta T. nr [...]w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości stanowiącego regionalną pomoc inwestycyjną ([...]) - zwanej dalej Uchwałą z 2012 r., bowiem nie wywiązał się z niektórych obowiązków informacyjnych przewidzianych tą uchwałą.

Decyzją z dnia 6 marca 2020r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej w skrócie zwane Kolegium lub organem odwoławczym) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że Uchwała z 2012 roku stanowi akt prawa miejscowego, którego postanowień są zobowiązane przestrzegać organy z mocy art. 120 Ordynacji podatkowej. Zdaniem organu, podatnikowi nie przysługiwało sporne zwolnienie podaktowe, gdyż nie nabył do niego prawa w 2018r. Organ przytoczył treść przepisów Uchwały mających znaczenie w sprawie i stwierdził, że podatnik nie spełnił wszystkich wymaganych Uchwałą warunków przyznania zwolnienia, czemu zresztą nie zaprzecza. I tak, podatnik nie dostarczył dokumentu zawierającego datę podjęcia ostatniej czynności dotyczącej "innej inwestycji" (§ 7 ust. 3 pkt 1) oraz dokumentów potwierdzających utworzenie nowych miejsc pracy (§ 7 ust. 4 pkt 2). Przy braku dokumentów wymienionych w pkt 1 i 2 niemożliwa jest ocena czy utrzymano inwestycję w T. po okresie 3 lat od zakończenia realizacji inwestycji (okres dla średniego przedsiębiorcy) (§ 7 ust. 5 pkt 1) oraz czy utrzymano nowe miejsca pracy, w związku z którymi została udzielona pomoc (§7 ust. 5 pkt 2).