Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. II SA/Ol 708/20

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z "[...]"r. Starosta "[...]" (dalej: "Starosta", "organ pierwszej instancji"), na podstawie art. 152 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256), dalej: "k.p.a.", wstrzymał wykonanie własnej ostatecznej decyzji z "[...]"r.

W uzasadnieniu podał, że ww. decyzją zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego "[...]"dla "[...]" (dalej: "Inwestor", "Skarżąca"). W reakcji na "[...]" (dalej: "Wnioskodawca"), postanowieniem z "[...]" r. Starosta wznowił z urzędu postępowanie administracyjne zakończone ww. decyzją, zaś doręczonym 12 marca 2020 r. postanowieniem zobowiązał Inwestora do uzupełnienia dokumentów i złożenia wyjaśnień do 10 kwietnia 2020 r. Inwestor pismem z 3 kwietnia 2020 r. poinformował, że żądane dokumenty dostarczy po ustaniu zagrożenia epidemiologicznego. Wnioskodawca złożył 16 kwietnia 2020 r. wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Starosta stwierdził, że projekt budowlany zatwierdził w oparciu o zapisy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]". W § 10 ust. 7 planu przewidziano, że w budynkach usługowych oraz budynkach mieszkalnych wielorodzinnych dopuszcza się przeznaczenie jednej kondygnacji podziemnej na halę garażową (garaż), przy zachowaniu maksymalnej wysokości posadzki parteru 1,2 m nad poziom terenu. W planie nie sprecyzowano, czy parametr ten należy odnosić do terenu istniejącego czy projektowanego, a Burmistrz "[...]" pismem z 5 maja 2020 r. wyjaśnił, że na potrzeby zabudowy należy brać pod uwagę rzędną terenu istniejącego. Z zatwierdzonego projektu wynika, że rzędną parteru zaprojektowano na poziomie 119,70 m, natomiast rzędna terenu istniejącego wynosi 117,80 m. Wobec tego wysokość posadzki znajduje się 1,90 m nad poziomem terenu istniejącego. Projektant przewiduje obsypanie ściany piwnicznej do poziomu -0,90 m (rzędna 118,80 m) i uformowanie skarpy do poziomu -1,60 m (rzędna 118,10 m). Z § 3 pkt 15 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422 z późn. zm.), dalej: "rozporządzenie", wynika, że poziom terenu to przyjęta w projekcie rzędna terenu w danym miejscu działki budowlanej. Starosta przyjął, w związku z brakiem jednoznacznego zapisu co do sposobu ustalenia wysokości rzędnej parteru i brakiem zakazu podnoszenia terenu, jako prawidłową rzędną ustaloną w projekcie, czyli po podwyższeniu i zmianie ukształtowania terenu. Stwierdził jednocześnie, że istnieje prawdopodobieństwo nieprawidłowości zawartej w dokumentacji projektowej w związku z poziomem terenu