Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 listopada 2020 r., sygn. I SA/Lu 437/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Małgorzata Fita WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 listopada 2020 r. sprawy ze skargi W. C. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; II. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz W. C. kwotę [...]zł ([...]) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W zaskarżonej interpretacji indywidualnej Prezydent Miasta (organ) nie zgodził się ze stanowiskiem W. w [...] (wnioskodawca) w zakresie stawek opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

U podstaw przyjętego zapatrywania prawnego organ w pierwszej kolejności wyjaśnił, że wnioskodawca na potrzeby uzyskania interpretacji indywidualnej przedstawił okoliczności, w których jest wojewódzką osobą prawną działającą na podstawie i w trybie art. 116-120 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2020.110 ze zm. - u.p.r.d). Zgodnie z art. 117 ust. 1 - ust. 3 u.p.r.d. do zadań wnioskodawcy należy między innymi: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie kursów kwalifikacyjnych, inna działalność oświatowa w zakresie ruchu i transportu drogowego, inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego. Statut wnioskodawcy stanowi załącznik do uchwały Sejmiku Województwa [...] z [...] marca 2014 r. nr [...] W statucie określono zakres działalności wnioskodawcy ujęty w art. 117 u.p.r.d. W latach 2009-2010 wnioskodawca w odniesieniu do wszystkich nieruchomości stanowiących jego własność stosował w deklaracjach podatku od nieruchomości stawki właściwe dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W latach 2011-2013 wnioskodawca deklarował do opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynki wynajęte jako punkt gastronomiczny i obsługi kasowej, grunt pod tymi budynkami oraz budowle w postaci ogrodzenia wykorzystywanego na wynajem tablic informacyjno-reklamowych przy zastosowaniu stawek dla przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast pozostałe nieruchomości wnioskodawca objął zwolnieniem podatkowym przewidzianym w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2019.1170 ze zm. - u.p.o.l.). W 2014 r. wnioskodawca ponownie zastosował stawkę podatkową przewidzianą dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w odniesieniu do wszystkich przedmiotów opodatkowania. W piśmie z 18 lutego 2014 r. skierowanym do organu Ministerstwo Finansów zwróciło uwagę na brak podstaw do zwolnienia wnioskodawcy od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 u.p.o.l. i jednocześnie na konieczność różnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości w zależności od przeznaczenia nieruchomości wnioskodawcy do wykonywania zadań statutowych (art. 117 ust. 1 i 2 u.p.r.d.), które podlegają opodatkowaniu stawką właściwą dla tak zwanej działalności pozostałej bądź do wykonywania działalności gospodarczej (art. 117 ust. 3 u.p.r.d.), do których należy stosować stawkę podatkową właściwą dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W rezultacie wnioskodawca w 2014 r. wystąpił do organu "z wnioskiem o dokonanie stosownych korekt z tytułu uprzednio nadpłaconego podatku od nieruchomości w latach 2009-2014". Wniosek ten został zaakceptowany. W latach 2015-2019 wnioskodawca deklarował podatek od nieruchomości zgodnie z przytoczonym stanowiskiem Ministerstwa Finansów. W 2020 r. w deklaracji podatku od nieruchomości wnioskodawca "z daleko posuniętej ostrożności" przyjął stawkę podatkową właściwą dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w stosunku do wszystkich należących do niego nieruchomości. W zakresie innych obowiązków podatkowych wnioskodawca uzyskał interpretacje indywidualne od Ministra Finansów (organ interpretacyjny). W pierwszej z 17 stycznia 2008 r. organ interpretacyjny ocenił, że - na gruncie instytucji kosztów uzyskania przychodów - koszty ponoszone bezpośrednio na cele statutowe (art. 117 ust. 1 i 2 u.p.r.d.) powinny być traktowane odrębnie od innych kosztów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez wnioskodawcę. W kolejnej z 8 lutego 2010 r. organ interpretacyjny stanął na stanowisku, zgodnie z którym wnioskodawca, działający w zakresie ustawowych kompetencji publicznych (związanych w szczególności z egzaminowaniem i szkoleniem egzaminatorów), działa jak organ władzy publicznej.