Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 października 2020 r., sygn. II SAB/Ol 51/20

Administracyjne postępowanie

Dnia 6 października 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 października 2020 roku sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Wojewody w rozpoznaniu wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej pozwolenia na budowę I. zobowiązuje Wojewodę do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia "[...]", w terminie 14 dni; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. nie wymierza organowi grzywny; IV. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego A. K. kwotę 100 złotych (słownie: sto) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

"[...]" (dalej jako: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność Wojewody "[...]" (dalej jako: Wojewoda lub organ) w przedmiocie rozpoznania wniosku skarżącego z 9 kwietnia 2019 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty O. z "[...]" o pozwoleniu na budowę bosmanatu z pomostem, slipem i pirsem cumowniczym na działce o nr "[...]","[...]" w obrębie P., gmina S. Skarżący zarzucił naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., dalej jako: k.p.a.) przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu i wniósł o zobowiązanie Wojewody do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi, dokonanie kontroli przewlekłości postępowania administracyjnego, którego dotyczy skarga, zobowiązanie Wojewody do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie, a także orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący przedstawił stan faktyczny niniejszej sprawy wraz z argumentacją podniesionych zarzutów, powołując się na liczne orzeczenia sądów administracyjnych. Podał, że pismem z 9 kwietnia 2019 r., który wpłynął do organu 12 kwietnia 2019 r., złożył do Wojewody wniosek o wszczęcie, na podstawie art. 157 § 2 k.p.a., postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Starosty O. z "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę opisanego wyżej zamierzenia inwestycyjnego, jednakże do dnia wniesienia skargi organ nie wydał stosownego aktu administracyjnego, co oznacza, że przedmiotowy wniosek nie został rozpoznany. Tym samym, Wojewoda naruszył art. 35 § 3 k.p.a., określający maksymalny termin załatwienia sprawy, jak również została naruszona zasada zaufania do organów administracji oraz zasada szybkości postępowania. Skarżący wyjaśnił, że wniosek z 9 kwietnia 2019 r. został złożony w związku z wydaną "[...]" przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. (dalej jako: Kolegium) decyzją, z której wynika, że skarżącemu powinien przysługiwać status strony w myśl art. 28 k.p.a., bowiem jego nieruchomość, obejmująca działki nr "[...]" i nr "[...]", znajduje się w bardzo bliskim sąsiedztwie, tj. w odległości 4m, od terenu objętego planowanym zamierzeniem inwestycyjnym realizowanym w oparciu o ostateczną decyzję Starosty O. z "[...]", do wydania której podstawę prawną stanowiła decyzja Wójta Gminy S. z "[...]". Przy czym, w dniu "[...]" po ponownym rozpatrzeniu sprawy Kolegium wydało ostateczną decyzję, utrzymującą w mocy decyzję Kolegium stwierdzającą nieważność decyzji Wójta Gminy S. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Decyzja ta nieprawomocnym wyrokiem WSA w Olsztynie z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt II SA/Ol 686/19, została uchylona, od którego to wyroku została wywiedziona skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący wskazał, że Wojewoda nie podjął również żadnych czynności w związku ze złożonym przez niego 20 lipca 2018 r. wnioskiem o wszczęcie z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty O., mimo prawomocnego wyroku WSA w Olsztynie z dnia 4 lipca 2019 r., sygn. akt II SAB/Ol 20/19, stwierdzającego bezczynność organu z rażącym naruszeniem prawa i wymierzającego organowi grzywnę. W ocenie skarżącego bezczynność Wojewody jest działaniem celowym by pozbawić go możliwości brania czynnego udziału w postępowaniach administracyjnych dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji z "[...]" i obrony swojego interesu prawnego. Zaznaczył, że Wojewoda nie tylko nie rozpoznał jego wniosku z 9 kwietnia 2019 r., ale również nie przekazał ponaglenia z 9 września 2019 r. organowi wyższego stopnia, tj. do Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, do czego zobowiązywał go art. 37 § 4 k.p.a. W związku z powyższym, wniesiona skarga jest w pełni zasadna, bowiem nie budzi wątpliwości, że organ nie rozpatrzył złożonego przez skarżącego wniosku i tym samym, pozostaje w bezczynności.