Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 października 2020 r., sygn. II SA/Gl 838/20

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 października 2020 r. sprawy ze skargi T. B., S.B., J. B., M. B. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości Oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 4 listopada 2019 r. T. B., S. B., J. B. oraz M. B. (dalej zwani "skarżącymi"), zwrócili się do Prezydenta Miasta C. o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomości położone w C., stanowiące działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7 (obręb [...]). We wniosku wskazano, że nieruchomości te zostały przejęte na rzecz Skarbu Państwa od ich poprzedników prawnych bez odszkodowania. Zatem w świetle art. 21 Konstytucji RP oraz przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami organ winien wydać decyzję ustalającą odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość. Do wniosku dołączono również odpisy dokumentów spadkowych, potwierdzających następstwo prawne po byłych właścicielach przejętych nieruchomości. Zgłoszono również żądanie wyłączenia Prezydenta Miasta C. od udziału w sprawie i wyznaczenie do jej rozpatrzenia innego organu, przy czym w odpowiedzi na to ostatnie żądanie Wojewoda Śląski pismem z dnia [...] r. poinformował o braku podstaw prawnych do wyłączenia Prezydenta.

Prezydent Miasta C. decyzją z [...] r. nr [...] odmówił ustalenia i wypłaty odszkodowania za część gruntu oznaczonego jako działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7 (obręb [...]). Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji wskazał art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz.65), dalej w skrócie u.g.n.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, iż przedmiotowe nieruchomości zostały przejęte na rzecz Skarbu Państwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach (Dz.U. nr 31 poz. 138) dalej: "ustawa z 22 maja 1958 r.". Podstawę prawną tego przejęcia stanowił art. 11 ww. ustawy, zgodnie z którym z gruntów objętych podziałem 33% ogólnej powierzchni przechodzi na własność Państwa bez odszkodowania z przeznaczeniem na cele użyteczności publicznej oraz jako działki budowlane umożliwiające prezydiom rad narodowych prowadzenie właściwej gospodarki terenami. Organ I instancji stwierdził brak podstaw do ustalenia i wypłaty odszkodowania, gdyż brak takiej rekompensaty nie wynikał z naruszenia przepisów prawa, lecz był oparty o obowiązujące wówczas normy prawne.