Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 44/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran Asesor WSA Agnieszka Wąsikowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 30 września 2020 r. sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] października 2019 r., znak [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z [...] października 2019 r. (dalej "decyzja z [...] października 2019 r.") Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej: "SKO", "organ II instancji") utrzymał w mocy decyzję zastępującego Prezydenta m. [...] Zarządu Dzielnicy [...] m. [...] (dalej: "Zarząd", "organ I instancji") z [...] lipca 2019 r. nr [...] (dealej "decyzja z [...] lipca 2019 r.") o ustaleniu warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz warunków zabudowy i lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy stacji bazowej - infrastruktury technicznej [...] S.A. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") nr [...] (antenowych konstrukcji wsporczych wraz z urządzeniami i WLZ- wewnętrzną linią zasilającą), na dachu istniejącego budynku zlokalizowanego na dz. ew. nr [...] w obrębie [...] przy ul. [...] w Dzielnicy [...] m. [...] (dalej: "Inwestycja").

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Spółka wystąpiła o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla budowy ww. stacji bazowej. Inwestycja została zakwalifikowana jako inwestycja celu publicznego w oparciu o art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W toku postępowania zastrzeżenia do planowanej inwestycji zgłosiła pismem z 19 lipca 2019 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa [...] w [...] (dalej: "Spółdzielnia", "Strona", "Skarżąca"), wskazując na negatywny wpływ zakresu promieniowania planowanych anten na sposób wykorzystania należącej do niej nieruchomości przewidzianej pod zabudowę mieszkaniową. Podkreślono, że przebieg osi głównych wiązek promieniowania anten sektorowych jest niedopuszczalny. Ani przyjęte odległości (150m), ani ustawienie anten, nie gwarantują, że choćby minimalne przesunięcie wiązki głównej spowodowane np. warunkami atmosferycznymi nie przyczyni się do promieniowania w obszarze zabudowanym. Zaznaczono, że anteny działają wielopłaszczyznowo, a nie osiowo, a także, że w związku z tym pola magnetyczne będą oddziaływały na znaczny obszar, zajęty przez zabudowę mieszkaniowa i zasiedlony przez znaczną liczbę ludności. Dodatkowo Strona nie zgodziła się ze stwierdzeniem, że Inwestycja nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, gdyż tego typu stwierdzenie powinno zostać oparte o wykonanie raportów środowiskowych i uzyskanie stosownej decyzji środowiskowej, co dopiero może potwierdzić czy i jaki jest wpływ na środowisko. Organ I instancji przesłał to pismo Wnioskodawcy celem odniesienia się.