Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 231/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Sękowska, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Rząsa (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2020 r. sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

I. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "organ II instancji" lub "GIOŚ") z [...] listopada 2019 r., [...] utrzymująca w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "organ I instancji" lub "WIOŚ") z [...] czerwca 2019 r., [...], wymierzającą [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: "skarżąca" lub "spółka" lub "S.") prowadzącej działalność gospodarczą na terenie Instalacji [...] w [...], przy ul. [...] - administracyjną karę pieniężną w wysokości 1.000 zł za prowadzenie działalności w zakresie przetwarzania odpadów z naruszeniem warunków pozwolenia zintegrowanego.

II. Zaskarżona decyzja została oparta na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.

II.1. WIOŚ w [...] decyzją z [...] czerwca 2019 r., [...] wymierzył spółce prowadzącej działalność gospodarczą na terenie Instalacji [...] w [...] przy ul. [...] - administracyjną karę pieniężną w wysokości 1.000 zł za prowadzenie działalności w zakresie przetwarzania odpadów z naruszeniem warunków zezwolenia. Organ I instancji argumentując swoje rozstrzygnięcie wskazał, że Marszałek Województwa [...] decyzją z [...] grudnia 2015 r., [...] udzielił pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie Instalacji [...], zlokalizowanej w [...] przy ul. [...], zarządzanej przez spółkę (dalej: "pozwolenie zintegrowane"). Jednocześnie wskazał, że w okresie od [...] listopada 2018 r. do [...] lutego 2019 r. upoważnieni inspektorzy WIOŚ w [...] przeprowadzili (zawieszoną w okresie od [...] grudnia 2018 r. do [...] lutego 2019 r.) kontrolę w spółce, której przedmiotem było sprawdzenie przestrzeganie przepisów ochrony środowiska w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, ochrony powietrza, gospodarowania odpadami i emisji hałasu do środowiska. Jak wskazał WIOŚ, podczas kontroli stwierdzono, że spółka nie przestrzegała warunków zezwolenia na przetwarzanie odpadów w zakresie miejsca i sposobu magazynowania odpadów zawartego w pozwoleniu zintegrowanym, bowiem skarżąca magazynowała odpady o kodzie 19 12 02 - metale żelazne, wytwarzane w procesie przetwarzania odpadów o kodzie 19 01 12 w ilości około 350 Mg luzem w pryźmie na utwardzonym podłożu koło budynku waloryzacji, zaś pozwolenie wskazywało, iż magazynowanie odpadów powinno przebiegać w sposób selektywny, w specjalnie przygotowanych kontenerach ustawionych w budynku waloryzacji żużla. W rezultacie, WIOŚ uznał za zasadnie, wymierzyć spółce administracyjną karę pieniężną. Przy ustalaniu jej wysokości WIOŚ uwzględnił rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia. Organ I instancji przy ustalaniu wysokości niniejszej kary wziął pod uwagę, że spółka prowadziła działalność w zakresie przetwarzania odpadów innych niż niebezpieczne, ale wytworzone odpady w procesie przetwarzania magazynowała przez okres do rozpoczęcia kontroli, a także kilka miesięcy po zakończeniu kontroli z naruszeniem warunków magazynowania określonego w posiadanym zezwoleniu na przetwarzanie odpadów. Niewłaściwe magazynowanie wytworzonych odpadów nie powodowało bezpośrednio negatywnego wpływu na życie i zdrowie ludzie oraz na środowisko, nie mniej jednak, zdaniem WIOŚ, skarżąca miała pełną świadomość dokonywanego naruszenia prowadząc magazynowanie odpadów w sposób odmienny niż to wynika z posiadanego pozwolenia, o czym świadczy choćby fakt wystąpienia o zmianę przedmiotowego pozwolenia, jak i decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych. W szczególności fakt wystąpienia o zmianę pozwolenia oraz decyzji nie uprawnia do zmiany zachowania jeszcze przed ewentualnym uwzględnieniem wniosku przez właściwy organ. Jednocześnie WIOŚ, w kontekście wniosku o odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestanie na pouczeniu oraz o wyznaczenie dodatkowego trzymiesięcznego terminu na usunięcie naruszenia i przedstawienie dowodów potwierdzających usunięcie tego naruszenia, wskazał, iż nie ma podstaw do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej.