Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Ol 91/20

Pomoc społeczna

Dnia 13 sierpnia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 sierpnia 2020 roku sprawy ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z 21 listopada 2018 r. B.D. (dalej jako: skarżąca) wystąpiła do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką H. K.

Decyzją z "[...]" Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B., działając z upoważnienia Burmistrza B., odmówił skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia z powodu niespełnienia warunku z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.), dalej jako: "u.ś.r." Wskazał, że nie można stwierdzić, aby niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała w wieku do 18 lat lub do ukończenia 25 roku życia.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła skarżąca. Wskazała, że jest to już jej czwarte odwołanie i pomimo trzykrotnego uchylenia decyzji organu I instancji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., organ I instancji pozostaje obojętny na wszystkie wytyczne. Decyzji organu zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez jego zastosowanie w sprawie i odmowę przyznania świadczenia, podczas gdy na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części ww. normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Zarzuciła także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania jego uczestników do władzy publicznej oraz polegające na braku stosowania się przez organ pierwszej instancji do wytycznych organu wyższej instancji, które mają charakter wiążący w zakresie obowiązku wyjaśnienia okoliczności w nich wskazanych.